Seniya Burçak

Üniversite yıllarımda, birkaç arkadaşla kampüsün dışına çıkmış, kampüsün yerleştiği tepenin hemen ardındaki küçük, küçücük dereye doğru yürümeye başlamıştık....

Şiire başlarsam geceyi kaybederim

Burada banliyöde bir hal gerek çevik ve akışkan

Sonra ekstaz ve doğrulanmış etin içinde kalan

Rüya ile çıkarım kavga taş...

Bir duvara bakıp

Dökülen parçalarından

Artakalan kiremitleri değil de 

Tüm dünyayı görüp

Yazabilen bir insanım

Ama gözlerine…

İşte bir tek ona kelimele...

Dünya'ya iki iclal geldi

Biri söylenmemiş sözleri yazdı,

diğeri söylenmiş sözleri yuttu.

Denizi olmayan bir şehir insanı nasıl boğabilir?

Bir ip miydi yoksa beni boğmaya çalışan bu şehir? Yanılıyor muydum yoksa?

Binlerce el varken...

Soğuk bir nefes verdim baş ucunda

Çığlık gibi sessizliğim kağıt kesiği duygularıma

İnim inim inliyorum

Terlerim karışmış gözyaşlarıma

Güneşi göremiyorum
...

Çok yorgunum be usta

Doğmaktan çok ölmeyi biliyormuşum gibi

Şevkim kalmamış ne yemek ne para

Zaten olmayan hayat amacım da bitmiş gibi

Gidenlerin arkasın...

Dillendiremediğim lütuf adın

Uzaklarda bir kadın

Yokluğunun miskinliği mi

Geçmişte var olan yanın

Sen ki şiirlere fazlasın

Sen merhabasın sen elvedasın
...

Vakitler kayboldu içime mısralar doğmasını beklerken

Yüzeyimden yansıyanlar çok manzara

Oysa içerimde yakamozlar

Elitist şiirlere halkçı mısralar

Halk şi...

Yeni sahiplendirilmiş sokak hayvanı gibiyim

Kendi kendime oyunlar yaratmaya çalışıyorum

Anlamayanları ürküten oyunlar

Ve sonra

Kapı dışarı ediyorlar beni...

Dinlendiren, durgun, hoş bir parça.

Hayatın asla dinginleşmeyecek halinin tamamen farkında olarak, gri kaldırım taşlarının üzerindeki

çoktan ölmüş ayak izlerini ezip geçtim. Kendi ayak izleri...

dalım kalmadığı için mi-

bütün bu mutsuzluğa sesimi çıkarmadan başımı eğiyorum?

bir kaburgam kalmayana kadar eğiliyorum,

öyle vursalar da biraz kemiklerim...

Semaver öter bizim semtte

Serçe değil

Ve susadım demez çocuklar annelerine

Sensedim derler, anneler sabah 5 akşam 8 çalışırlar

Elbette onlar da insandırl...

Beni bilirsin, çok kötü teselli ederim, pek beceremem, elime yüzüme bulaştırırım hep. Ben olsam benimle dertleşmezdim hem, susardım daha çok. Çünkü uzun cüml...

Onlar gibi sıralayamam süsü

Sayfalarca betimleyemem mesela

Saçlarına benzetemem gündüzü

Onlar gibi gelemem sana

İstesem de gülemem mesela

Budur sevgisiz...

Bir kimliğim yok!

Ben kimim sahiden, tanıyanınız var mı?

Nedenler belli değilken sonuç ilişkisine takıldım

Sanki bu masala inandım.

Hayatın adımlarını bi...

Vakit geldi mi Ramiz abi?

Tam alınamamış uyku ve bulanmış gözler. İçi, ölü kelimelerle dolu kafatası. Arada sırada gelip geçen insan olma kaygısı.

Yok olmadan duyulmayan hayat şarkıs...