Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Sana muntazırım zifirî ademi zulumatında

Gömülüyorum derin sessizlik içine çektikçe

Gözlerim beraberinde kulağım da işlevsiz oysa

Şikayetsiz düşlerimde se...

sanırım ben çoğu zaman sevmiyorum, tolere ediyorum.

insanların benim toleransıma ihtiyacı mı var? sanırım benim ihtiyacım var. tek başıma yaratılmadığım içi...

Daireler çiziyorum, başladığım yere geri dönüp yeniden başlıyorum. Yenilikler için

çabalıyorum ama olsunlar istemiyorum. Bir şeyler için adım atıp o şeyden ...

Mavi önlüğüm, soğuk sınıfım.

Geceden çınlayan kulağım

Kendime oyunlar oynadığım aynam

Ve sevginin tezatlığını algıladığım yaşım. 

10 yaşım.

10 yaşın.

M...

Yolun sonunu göremiyorsa gözlerin

Girdap bağrında oynatıyorsa ruhunu

Ve dinlediğin şarkıların sonunda şiir yoksa

Buhran buhran kokuyorsun demektir.

Söğüt...

Bir küçük bilinmezlik meselesi.

Yalnızlık.

Ya da kalabalık.

Sahiplenilesi ve bir o kadar hürriyet savaşındayken.

Kendinden başka kimseye ihtiyaç duymuyor...

ilk dize Allah'tan ya da ilk dizede Allah

huşunun ilhama bir kastı mı var ne bu

her neyim kayıpsa talana geliyor ve zaman

kaybettikçe daha da kaybedesim v...

Seninle iki çift kelime konuşmadık yüz yüze

Ne bir kahve ne de bir çay içmedik

Bilirsin kahvenin kırk yıl hatırlık

Çayın ise ömürlük olduğunu

Biz sadece ...

Koynumda, ninniler söylediğim yılanlar uyurken

Gelincik yuvası yüreğimin odalarında, alkolik meramlar içinde kıvranan hoyratlar debeleşir

İken

İmamesi tit...

Çöker geceme bilinmeyen kelimeler. Açmaya çalışırım derin sularda gözlerimi. Aralamaya çalışırım bin dikiş vurulmuş ağzımı. Kaskatı kesilir vücudum en soğuk ...

Normal Bir Gün

Günlerden pazartesiydi. Yavuz her zamanki gibi uyanmış, elini yüzünü yıkadıktan sonra kahvaltı etmek üzere mutfağa ilerlemişti. Annesi Meryem...

Esneklik?

Bedenimin, ruhumu kabullenip ayaklarına kapanması gereken meseleler var. Uçuruma bakıyorum ama Nietzsche haklıymış: " Uçurum da bana bakıyor." Ya ...

Saat akşam dokuz, on civarı. Kalabalık şehrin işlek çarşısında köhne bir sokak arasındayım. Dar aradan, ister istemez bakışıyor olduğum adamlar gelip geçiyor...