Edebiyat > Günlük

o gelmedikçe, aklının her bir hücresiyle ve elinden ayırmadığın o kitapla seni bıraktığı yerde bekliyordun; içindeki sayfalarda onun şevkatle sevmek istediği...

Bir hikaye yazılmış yıllar önce. Herkes korkmuş başta. Yazılanlar gerçek olacak sanmış küçük bir çocuk ve devam etmiş korkmaya. Halen devam eder. Saatler gün...

Pek kalabalık ve karanlık. Şimdi şu ikisi öyle yakın ki... Demin yağmur yağdı, ne mutlu. Biraz da ıslansaydık ve temizlenseydik. Sokaklarda su kabı dolsaydı....

Sorma nasıl sensedik.

Şehire iniyorum bu günlerde. Sonra buranın hiç gönlüme göre olmadığını tespit edip, çağı da linçleyerek geri çekiliyorum.

Şehri tavay...

hepimiz aynı evde farklı odalardayken

bir bakmışız artık farklı evlere taşınmış bedenlerimiz

ne babama işten geldiğinde kapıyı açabileceğim

ne anneme mutf...

Ey Nefsim! Yetmez mi artık bu uyku?

Uzanan bu uykunun yok mu sonu?

Uyan da Nurları Oku, Münevver ol, Aydın ol, Cehaletten uzaklaşmış, kurtulmuş ol,

Din-i ...

İçini kaybetmek... Yalnızca hiraya giden yolları değil, hiranın kendisini de kaybetmek... Etrafı insanlarla çevriliyken dünyayı itip, girip soluklanabileceği...

Allah'ım, büyük bir arayışta kaybolmayı umuyorum sana doğru.

Allah'ım, insanlarda kaybolmak istemiyorum bu yitik ve eskimiş kalple.

Bu güzellikler yılda bir gelip hayatımın bir ayını şölene çeviriyorlar. Bakmalara doyamadığım için, anı tekrar tekrar yaşamak isteğiyle fotoğraflayıp duruyor...

Uyusana Atakan! Belki rüyanda masmavi ve tertemiz bir deniz görürsün de uyandığında rüya tabirleri kitabına bakıp mutlu yahut umutlu olursun geleceğe dair...

Bazen herkes benden daha doğru yaşıyor gibi geliyor. Hani olur ya ne yapsanız eksik kalıyor gibi. Yeterince iyi olamadığınız onlarca şeyle çevriliymiş gibi ç...

Bazen nereye ait olduğumu, sınırlarımı ve imkanlarımı bilemiyorum. Bazen neyin bana ait olduğunu, neye sahip olduğumu bilmiyorum. İkisi de beni kaygıya sürük...

Aslında hikaye şöyle başlıyor; Yalnızlaştırılmış ve bunu anlayamamış birisi. Yürümeye başlıyor. Emeklemeyi öğrenmeden, kucak görmeden yürümeye başlıyor. Cam ...

O kadar sıkışmış hissediyorum ki, sanki çıkışı olmayan bir labirentte kaybolmuş gibiyim. İçimi kime döksem, sanki ben konuşurken kafasında başka düşünceler g...

Özledim dedi, buz tutan kalbim yine eridi.

Beni sevmek zorunda değilsin.

Sadece seninle olan hayallerim,

Yerini, senin mutlu olman dileğiyle

Dolup taşmış olacaktır ebediyete.

Neden taşın altına tüm varlığın koyulması gerektiği bilindiği hâlde’

hiç kimse kıpırdamıyor.

Güzel anılar biriktirmemiz gereken yaşta dert ve mutsuzluk biriktiriyoruz...

Yanmış lavantaların yanına gidiyorum, tam ortadayım. Burnuma küf kokusu ile aralarında yeni filizlenmeye başlayan lavanta kokuları geliyor. Süzülen kokuların...

Ben bir insanım.. Her geçen gün zihnimde bu cümle daha sert yankılanıyor. Sanki kendimi buna ikna etmeye çabalıyorum. Büyüdükçe hayattaki yerim öyle çok deği...

Sanki iki seçenek var dünyada

Olduğu gibi kabullenmek ve reddetmek.

Ve bunların ikisi de çaba istemeyen şeyler.

Güzelleştirmeye çalışmak, oldurmaya çalış...

Yol ayrımları ve vedalar vaktindeyim. Son birkaç haftadır evimi, işimi, çevremi değiştiriyorum ya da değiştirmek zorunda kalıyorum. Birine alışmama fırsat ol...

Bir şey duygularınızı incittiğinde bunu gerçekten gögüsümüzde ve karnımızda hissedebilmemiz çok tuhaf

Sen bana inanmayınca var ya, benim kalbim üşüyor. Buz tutuyor ama o buz yine iki lafına eriyor. Neden böyle oluyor, bilmiyorum ama bir gün çok pişman olursan...

Sevgili tanrım neden her şeyi berbat etme hakkını hep karşımdaki insana veriyorsun? Beni mi çok merhametli yarattın, yoksa karşıma çıkan insanlar mı acımasız?