Edebiyat > Şiir

Doğuyor yine baştan

Döngünün sonu benimle

Bazen ayrılır gibi kaderden

Bilmeden öldüm

Yalnız bir ben yine

Ya ses ya da nefes

Gömüldü yine nihayet

Bilm...

Kırılan dalların arasında

Bölen yolunu bir güç

Elinde ki ne olabilir

Çoklu karanlık

Bakamadım yüzüne

Cevabı ararken ben

Soruları unutturan

Çoklu karan...

Şiir nahifliğinde ve bir o kadar da keskinsin

Sırtıma dayanmış bıçakları çıkaracağına söz vermiştin

Etrafımdaki adamlar sıfır metre karelik

Evim yanarken ...

Son acı da geçtiğinde umut bitecek 

Kapıların ucuna bırakılmış çöpler gibi 

Artık atılmış olacak varlığın evden,

Bu yerden bu her şeyden biraz taşıyan gök...

Uyumsuzluk termometresi içerisindeki cıvayı arşa çıkarıyorum

Somut ve görünür düzlemde var olan dış dünya mefhumu ile kendi iç âlemlerim arasındaki uyumsuzl...

BEN SENİ SEVERKEN ÖLMÜŞÜM

Gece senin gözlerini kapatışınla çöker benim şehrime

Ah birde o gözlerini kapatışını izleyebilsem ya

Ne gündüzüm gündüz ne gecem...

ne kadar cilalı ve saydam değil mi

bize ait gölgeler ve renkler var

altın dişli klişe slogan bile tırstı bizden

parlak sıkılgan gece gülümsedi

panayırlar...

hiç tanımadığım bir şehirde

hiç tanımadığım adamlarla içmişim gece

sonra uykuya dalmış şehir

biz sahildeyiz

hiç tanımadığım deniz esiyor iliklerime ilikl...

karanlık oldu...

ses mi duydum...

bakış mı gördüm...

el mi tuttum...

dudak mı öptüm...

güneş doğdu...

üç maymunu oynadım...

ayıp olacaktı

bild...

Bahanemsin her sıkıştığımda koştuğum 

Korkaklığımsın onca hengâme bulduğum

Her yerde her şartta hazır bekleyenimsin 

Bir anlık hatıranda dondurdum zamanı ...

Milyarlar içinde yitik bir hazine,

Radarım seni seçti, biricik varlık sen.

Uğruna kılavuzluk eden ışık,

Gösterdi bana seninle kurulan köprü.

En parlak yı...

Kaç hafta geçti gidişinin üzerinden

Ya da ne zamandır avareyim

Kaç ıssız sokak geçtim yalnız başıma

Yaka paça derdest edilmiş divaneyim

Şehre sessizlik ...

Belki de gitmek gerekir artık 

Bıraktığın hatıralardan yaşanan anılardan 

Belki de gitmek gerekir artık 

Kalan acılardan unutulan mutluluklardan 

Belki d...

Kayboldum bu yalnızlık çukurunun ortasında

etrafım sarıldı duyulmayan sessiz çığlıklarla

gidemiyorum prangalar vuruldu sanki ayaklarıma

ne yöne çekils...

gecesinde kışın etlerimle

dövmek istiyorum yeri göğü

acıyla yığılmak istiyorum

hiç bilinmemiş bir sokakta

acımda

Sonra biz yüzlerce idik

Yalnız ben birdim

Herkes onlarcaydı

Dudağım yoktu bir zaman

Tabelalarım vardı geceleri sönenlerden

Otobüsleri yağmalardı yolcula...

hiç fark etmez bir söz bir sinek

anlamak istiyor 

günün içinde olmak 

olmayanlara ne hissettiriyor bilmiyorum

zamanı geldiğinde gülümseyip

vay be

mektu...

Uzağım insanlara

caddenin ortasından

üstüme gelen araçların

yanından yürüyorum

kokunun benzerine

bile tahammülsüzüm artık

bedenimle

ruhumla

uzağım iş...

Sayın Mete

Bu gün nasılsınız efendim 

nihayet kalkabildiniz yataktan 

Sizin adınıza sevindim

Dün gece uyanmadınız uykunuzda ağlamaktan

yoksa iyileşiyor ...

Bir pazar ertesi, kara bulutlar ve kara bulutların  hızla düşen gözyaşları, çığlıklar, bozuk yatak dolu küllük, kirli maske.

Yarım mum, kenarı büsbütün erim...

Dedim ki, yaşamak...

Acının ince ince işlediği

ve şekillendirdiği bir yaşamak.

Kanayarak yürümeyi,

Düştüğü yerde kalmaya

yeğleyen bir yaşamak...

Yitire...

Dikeni mi battı yaşamın?

Koş küheylan!

Çatlamadan koş.

Zor mu geldi yürümesi dikenli yolları?

Parmak uçlarında sessizce yürü gençliğinin baharını.

Ölümü...

Unut yüreğim unut

Seni gün doğumdan bekliyor olacağım 

Unut    (ma)

Bir kemanın sesi 

Dağlarken yüreğini 

Unut    (ma)

Gözümün değmediği

Kalbimin atma...

Hayat karşıma birini çıkar yoksa ben hayatımdaki insanları karşıma alıcam.

Ne şarap ne de tütün içselleşmiyor beynimde, sanırım bir sokakta çıplak yatıcam.
...

Farzet ki tatlı bir düşe dalmışız,

Üzülmüşüz uyandığımıza.

Yahut farzet ki mutlu sonla bitmeyen bir masalın,

Bahtsız iki kahramanıymışız.