Mahmut argut

Hiç gülmez benim dişi başım,

Yüzü de sözü de hep kabuktur,

Düşününce haklıdır da bir bakıma.

Kader bir boyuna keder çizmiş ona.

Mesela sır gibi bir ç...

Gökteki yıldızlardan değil

Toprağın altından çıkamayan saklı güzellikten af diliyorum bu gece

Kendimi gün doğumunu izlerken buluyorum, elimde bir hiçle

Iş...

Ben o mündemiç olanım, hikâyelerinizde saklı kalan.

Dış dünyaya pencerenizi kapatıp da yalnızlığınızın o bambaşka dünyalarına eşlik edeninizim. En güzel yer...

Sadece şarabı hissetmek istediğini düşün. Ne arkada çalan hafif ritimli soloyu ne de önünde yanan sigaranın dumanını. Sadece elindeki kadehin pembeliğini, da...

Birleşmiş iki ruh yalnızca bir

yanılsamaya,

yalnızlaşmaya,

gitgide yığılan anılara

ve ardı ardına yazılmış şiirlere dönüştü.

Sığınağım bildiğim yerin

s...

Uzak bir ülkenin

Uzak bir şehrinde

Belki tanıdığın yollardan yürümek

Ki ellerimdeyken haziran

Adı bilinmeyen bir sokak; yıllanmış

Ayak izlerini takip et...

Kaybolma korkusu zamanla damarlarıma yayıldı.

Kalabalıkta kaybolmak, gideceğim yeri karıştırmak kadar basit bir olay değildi bu.

Kendimi kaybediyor gibiydi...

ankara'mı son kez selamlıyorum ve sahneden iniyorum. bitki örtüsü betondur ankara'nın, o yüzden seçtim burayı. ankara'nın en yüksek betonunu. ellerim titriyo...

ateş böcekleri olurdu bahçede, geceleri uçan ateş böceklerini ben kayan yıldızlar zanneder, dilek tutardım. o yüzden herhalde, hiç de gerçekleşmedi dilekleri...

o yüzyıllık ağaç

her gördüğümde hayal ediyorum

orada bir meyve olsam

tam boynumdan asılı

tatlı-ekşi kırmızı

bir meyve olsam

koparsalar boynumdan

mosmo...

nihilizim de aşılmalı belki de

karanlıkta kahkaha atmayı öğrenmeli kurbanlar

ve sislerin gerçeği nasıl süpürdüğünü anlamalı insan

ben bir şehrin kaburgal...

İnat dolu savaşlardan

Eli boş bir kalple ayrıldım

Yönüm yolum yok

Yorgun bir bedenim var

Savaşmak zorunda değilken de savaşmak

Kaybetmekten daha da bete...

İlkel hüzünler

Haksız yargılar

Yükü riyakar

Hamuru karanlık

-insanlık

Zamanı var eden doğumlar

Kirleten ölümler

Halkı terk eder

Yedi uyurlar

Aklına ...

Bir yer var çocukluktan kalma

çocuksu derler ya tam da öyle

Bir rüzgâr,

Nerden geldiği muamma

belki bir bakış belki söz

Ya da başka şey/ler

.

Şimdi ol...

Eski insanlarım soluyor birer birer.

Sulamayı bıraktığından mı?

Toprakları mı az geliyor artık?

Önceki güzellikleri kalmadı.

Artık pörsümüş, sararmışlar....

Bir söylenti bizlere,

Üstümüze alınmadık.

Rüzgarı gelip geçti,

Götürdü bizden birini,

Uğramış bize de ayrılık.

...

Sen beni en yaralı halimle tanıdın

Ben seni ?

Sen beni en hevessiz anımda yakaladın.

Ben seni her halinle

Sen beni ilk halimle

Sen beni her halimle...

İnsan herkesi tanımaya çalışırken kendi güzelliklerini yok edebiliyormuş yok sayabiliyormuş oysaki insan kendini tanıdığında ne kadar güzelleşiyormuş aynadak...