Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

"Sometimes with people whole could be less. And for the first time I was pretty sure that Bryce Loski was less."

Öyle bir yalnızlık ki geceden taşan

Damımdan akıp kovamı dolduran

Ağlak çocuğu peçeyle saran

Korkunç gecenin geçi

Tüm mumlar

Bir nefes ruhla söndürüldü ...

Bu aralar içimden tek bir şey geliyor;

Gecenin bir vaktinde,

Bardaktan boşanırcasına yağmur yağarken,

Sokağın orta yerinde, yağmurun altında,

Boylu boyun...

içimde anlatamadığım ne varsa

halının altına süpürmek istiyorum.

sonra alerjiden kızarmış

o pancar burnu çeke çeke

tüm halıları toplayıp

temizlemek isti...

Dinleyerek kalabalıkları, bu kez en derinden

Yaşıyormuşçasına gibi girdabın içinde

Çakıl taşları ses çıkarıyorken

Ayaklar altına alınan yalnızlık, yalnızl...

Herkes bir olmanın 

On, yüz, bin, milyonlar olmanın derdinde.

Ayrı ayrı olmakta mümkünken

Aynı aynı olmanın sebebinde,

kalabalık ama hep kendileriyle.

B...

Bir bavul topladı alelacele

Bir hırka attı, bir kitap

Tuttu bir geceyi karanlığından

Birkaç yıldız attı, bir parça ışık

O küçük gürültülü evden

Biraz se...

İnsan hiç üşür mü ağlamaktan?

Ben ağladım.

Gözyaşlarım gözlerimi acıta acıta

Kalbimin sesi kulaklarıma kadar gelirken

Rimellerim aka aka

Güldüm sonra ga...

Kısa kısa yollarda uzun hesaplar peşindesin

Ardına bile bakmadan üstelik

Tek başına yürürken o karanlık sokaklarda

Gözlerin de yetmiyor artık

Karanlığı a...

bir sevdam vardı, dilimin ucunda

kırılmış, serpilmiş, yorgun bir adam gibi

kırılmış da dayamış gözünü

umuda, kızına, oğluna

bir kapı ağzından bakar onlar...

Sustukca bağırıyor içim,

Konuşmanın bile fayda vermediği zamanlarda masal anlatıyorum.

Birileri var, birileri yok..

Var olmayı beynimin süzgeçlerinden geç...

Kendi umutlarımın katiliyim ben. Sessizce işlediğim son cinayet, gözlerimden aşağı ittirdiğim gözyaşlarımdı. Dudaklarımın arasından süzülüp yok oldular. Ve s...

hangisi değer bilmem
şu telaşlı ruhuma

Oturdum gecenin karanlığında hayretten buz kesmiş taburemin üstüne. Devrilen masamı düzelttim ve yerde parlayan kağıtları koydum üzerine. Elim gitti istemsiz...

Gömleğinin düğmelerini bile tam kapatamadan daha, sağ elindeki anahtarla kapıyı kilitlemeye çalışıyordu; böyle hızlı, özensiz hareketler ona göre değildi ama...