Yüzüme sinmiş sigara dumanını gözlerimi kapatarak engellemeye çalışırken içime çektiğim havanın temiz olmasını ummaktan bir an olsun vazgeçmedim. Sokağın köş...
Bugün hep aynı şeyler olurken bir şey oldu.
Bunu nasıl hissettim şimdi bilmiyorum, sadece oturuyordum.
Her zamanın kahvesini içip, artık benim vücudumu...
sana hitap edemiyorum. dün gece fark ettim, ben geceleri hiç aynalara bakamıyorum. gördüğüm yüz bana hiç mi hiç iyi gelmiyor, bir baktım ki artık gülümseyemi...
Sizin için pencereme geçtim yine, duman soluyan bu şehri seyrediyorum. Ben de çok gecikmedim, kül tablamı falan kaptım hemen. Ama bu sefer birer kalem kağıt ...
Yine biraz depresif bir müziğin eşliğinde yazıyorum; zihnimdeki birbirine girmiş düşünceleri, elimden geldiğince toparlayıp bir kağıda. Sözcükler ritim tutar...
Anlatılmaz dert, dertsiz insana. Anlayamaz seni; neler yaşadığını, neler çektiğini. Tahmin etmeye çalışır sadece. Tahmin etmekle de olmaz bu işler zaten. "Bo...
onca zaman geçti üstünden. aylar oldu zihnimden sileli seni. şimdi ne diye çıkıyorsun karşıma? rastgele bir anda niye sordular seni, otobüsün cam kenarına ki...
25.12.21
Çok garip değil mi? Oğuz Atay'ın yürüdüğü ağaçlı yollardan geçmek, ancak onun gibi bir beyaz yakalı olmaktan korkmak ve en sonunda ona dönüşmek… "K...
Geçen beş yılıma her baktığımda, hep üniversitede ilk yılımı yoğun, verimli, geliştiğim bir yıl olarak hatırlarım. Bir türlü peşimi bırakmayan geç kalmışlık ...
Kimim ben?
Normalde böyle sorular sormuyorum kendime. Ama bugün soruyorum: Kimim ben? Bu bana "küçük ben"i hatırlatıyor ve soru farklı bir soruya evriliyor...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
