Nereye gideceğini bilmeyen insanların
Hayatları köle olarak geçiyor.
Kendinden habersiz
Başkalarında gözleri!
Savaş ilan ediyorlar
Her yolunda yürüye...
İnsan dediğin nedir ki
Bir varmış bir yokmuş
Evvel zaman içinde
Bir düş görüyormuş
Kalbur saman içinde
Toz oluyormuş
“Üşürsün” denilen yerdeyim
Nemli, soğuk ve
gökyüzünün ayı örtemediği
Akşamın alaca karanlığında
Ay ışığı sonatı altında
Kestane şekeri kokuları
Sararke...
Göğün üzerinde kuşlar uçardı
Sen adımız kadar güzeldin
Uzanıyorken sana adımlar
Sen başlangıca koşardın
Her birine şarkılar eşliğinde şiir okurken
Yine ...
Zihnimin ağrıdığı her gece hiç kimse olmak isterim
Bu sızıdan, bu buluttan
Akşamları yarın hükmeden bir avuç toz,
Kırdığım o ağaçtan tahterevalli,
Yatak ...
Evvela kendimden başlayayım söze. Ben bir hanımın evlatlığıyım; kendi sazında, kendi sesinde… Ağızdan ağıza bir laf dolanır durur bizim evde: O geliyormuş bi...
Pusula kayıp, dalga güçlü ve deniz izbe
Mehtap yüzünü göstermiyor yüreğimize
Yorulduk bizi ince ince işleyen iğneden
Saat gelse, biz gitsek bu müşkül gece...
"bazen sadece yorgun oluyor insan.
ne küs ne yalnız ne de aşık...
ama sen yine de gitme
gidersen peşinden gelmem
ama kalırsan
bu masalın sonunu birlikte...
Bir tarafım var, ne yapacağım onunla bilmiyorum. Attığım her adımı başka bir hata olarak görüyor. Her ne yapıyorsam bir köşeden pis pis dikizliyor beni.
Ben...
Berduş duygular besledim
Dar sokaklarından defalarca geçtim
Kargaşalarla düğümlendim
Kendi içimde kimsesizim...
Bir kedi çizdim
Titreyen göğsüne yasladı...
Dudakların papaz karası
yüzün ruhumun manzarası
gözlerin bir ağustos böceği sanki
yokluğun bu kalbin egzaması
acaba kar taneleri düşer mi avuçlarıma?
bu...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
