Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Ben gidiyorum. Günden güne, kim geliyor benimle? Bir bavul dolusu yalnızlıklarım mı? "Ölüyoruz" diyorum, yanındakine "şuradan şu para, mal gelecek, bu olacak...

Kurşuni renk bir günde

Hayatın cansızlığında boğuldum ben.

Düşledim geleceği, bazen tam o anı

Düşledim kurşunidense aydınlığı

Umut ektim toprağın her köş...

normalde de duygularımı ağır yaşarım ben, en ufak şeyden etkilenirim hemen. bir kedinin miyavlaması bile mutlu etmeye yeterken, bir çiçeğin solması ağlatıver...

Size maksimum güvenlikli, Samanyolu Galaksisi'nde bulunan, parlak sarı bir yıldızı olan, geceleri hapishanenin gökyüzünden o muhteşem ayı izlediğimiz, biline...

Araladığında yabancı hayatlara tanıklık edeceği bir pencere vardı karşısında. Hazır mıydı buna, bilemiyordu. Hafızasında unuttuğu her şey bir bir yerine otur...

Güzel bir şey keşfettim.

Ben herkes gibi yaşayamadım, herkesliğe alışamadım doktor.

Üniversite yıllarım oldukça güzeldi. Parasızlık sorun değildi; kimsede yoktu. Dertler sorun değil...

"Bütün öykülerin vardığı sonuç şudur: insan tek bir hayat yaşar, tek bir tane: dokunmuş olduğu ipliklerin seçilemediği keçeleşmiş battaniye misali, hayat tek...

Annemin avuçlarının içine doğdum şu tatsız sabahta

Güneşin batıdan doğduğunu gördüm annemin el çizgilerinde

Büyüdüğümü söylemeye çalışan devlet dairelerini...

Tam 32 tepe sayıyorum, o kadar yalnız burası. Burası yalnızlığı temsil ediyor...

O kadar kalabalık burası; ter kokuları, yıkanmamış çoraplar, söndükten sonr...

Merhabalar Bubi Sanat ailesi. Yeni parçamı kulaklarınıza sunuyorum.

Gittiğin yerde daha mutlu olduğuna eminim. Kardeşlerinle hasret gideriyorsundur şimdi. 

Seni bu dünyada çok üzdüler, orada üzemeyecekler. Sen, dünyanın bunc...

iyi niyetli mülkiye

yasal kamburunu bileklerime germiş

dilimden dökülen dünya,

dizlerimin dibine çekilmiş ayaklarım.

ben artık ben olmayacağım

koşuşturm...

Mütemadi boşluklar hep rüyada gördüğüm silüetlerin aynısı, bozbulanık!

Kapılar çarpıyor suratıma, üzgün Quasimodo'nun aynası

Paramparça küsuratlar demleniy...

İki gözyaşı arasındaki mesafeler büyüdü durdu

Sözüm de tükendi gücüm de

Cellat bile sorardı halbuki son isteğin ne diye

Bakma ona da cevap veremezdim ben ...

uyudum, uyandım

ben işte içindeki o suçluluk duygusuydum

boş tarlalardaki vicdan azabındım

her şeyin kendi sakinliğinde devam edişinin 

o iğrenç seyrinde...