Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

bugün bir adım atıyorum hiçliğe

bir radde daha yaklaşabilmek için kendime

yeteri miktar nilüferler ellerimde

yola yola bırakıyorum tabutumun üstüne

yelk...

ortalıkta dönüp dolaşan bir mutluluk formülü yok,

verilecek son nefesten başka

çıkınımda güzel bir kırıntı yok

çaldın ve bitirdin hepsini isabella

o ka...

günaydın

bugün de şu ekose giden taşlara

ayak izlerimi sığdırmaya çalıştığım

862. günüm

binbir kıyamet kopuyor neşeli neşeli ayaklarımı çapraz atışlarımd...

bir bukle çizgili kağıttan düşer bütün sitemlerim

çalışan çocukların gözlerinde kalan ezilmişlik

bir devrimi çağrıştıran lokomotif buharları

gönlüm kar...

tütününden çıkan şirret dumanla

geceye göz kırpan

bir sokak lambasının

dibine çömdü

iç cebinde kendinden bile sakladığı kolonyasını fondiplerken

geçmişi...

ve işte siyah-beyaz bir yaşam bulmuştu, renkleri tanıtıp verdi ona bir sürü uçurtmaları ağaç dallarından kurtardı. sonrasında fark etti üstüne yakışmayan bu ...

Göklere baktığımda kayıp yıldızları 

size baktığımda kaybolan ruhumu görüyorum 

Yollara dikilmiş gülleri toplarken 

size saklanan yüreğimi kokluyorum

Nor...

geçip

gitmiyor aklımız,

belki kabir azabı kadar kimsesiz

alnımızın çatında bir hutbe

yaprak yeşermeleri kadar yalancı

uğursuz böceklerin insanlara çatma...

yol ayrımlarından ibarettir zihnimin düşüşleri

tanrı aralar ben bakmadığım zamanlar perdelerini

sen gülümsersin, neşveler yanaklarında

sen değdiğin yerler...

sen

onu düşünürken

o

başkalarının adını

kalbine ritim olarak

işlemiştir bile

bile ki

sözleri,

güneş kadar parlar

lakin

eylemleri

kara bulutlar kad...

müsaadenizle,

yadigar ceketimi küpeşteye

altı köşeli kasketimi masanıza

cebimde buruşturduğum şiirlerimi

gözlerinize seriyorum

esasında suskunum,

susmu...

içim parçalanıyor

göğsüm kararmış

darağacımda bir buket kamelya

—sus!

bir zamanlar göklerle kararmış

senin ızdırabını taşıyan kundaklar!

bir ahır yangı...

adımlarım

karda issiz

kelimeler

dudaklarımda hissiz

sensiz kalbimin odacıklarında tonla kasvet

devam eden bu yolda adımlarım bana hasretli

ardını göreb...

Saat gecenin dördü,

Şaheste, gün çoktan öldü.

Papatya vari çiçekler,

Adını sayıklıyor.

Karahindibaları insanlar,

Papatya sanıyor.

Hani şu üfleyince uçu...

Dünyanın renklerini sırtlanmaya çalışırken,

Simsiyah insanlar olduk.

Hatırlar mısın bilmem,

Bir kaç ağaç ve yeşilliklerin içinde papatyalar,

Gökyüzü şenş...

nihai bulutlar ardı

bir kararma vardı

güneş tepelere varırdı

dünya yalanlar ağlardı

bir sağım, bir solum bu sabah

yoksul küllüğümde ölü isimler doğurdum...