Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Yüzleştim; kendimle, yanlışlarımla, doğrularımla yüzleştim. Akılsızlığımla, sevgimin yersizliği ile karşılaştım. Tüm notalara anlar, anılar sakladım. Kafamı ...

Tekrara düştüğüm bu yaşamımda, çokça savaş verdiğimi fark ettim. Bu savaş öyle zorlu ki kimse anlam veremez. Benim verdiğim anlamlar o kadar güçlü taraftaymı...

umudum için ayakta kalıyorum

bir gün umudum biterse bende kökümden bitmiş olacağım.

Güzeli gördükçe güzelleşecek dünyan, gördüğün alemsin sen, alem senin içinde..

Sula toprağını.

Çapala.

Devam ettikçe hava alacak köklerin.

Nefes al.

Gö...

Ne kadar yorgun uyanıyoruz değil mi sabahlara artık; adeta bu sabahlar bizim değil…Ahlaki normların ve egemen erklerin aynı kalemle çizdiği sınırlara kendi d...

Şiirlerle doldurmak istediğim duvarlarım var benim. Kendi içinde çalkantılı iç dünyasında buharlı gemiler kalkan ve hiç bilmediği limanlarda demir atan alela...

Bir kuyudayım, derin ve karanlık. Duvarları yüksek, çıkmak zor. Burada yalnızca kendi nefesimin yankısını duyuyorum. Yukarıda bir ışık var, uzakta, dokunamay...

Serin ve de kararlı bir yağmurun altında,

Beyazıt çınlıyor şimdi,

Tam da ikindi ezanında,

Sence de tuhaf değil mi?

Bir tebessüm, ne çok keder biriktiriyo...

sadece hayatımın bir parçası olana kadar,

hayatımın bir parçası olmanı istemiyorum.

Tahtadan yerler, kerpiçten duvarlar. 

İçi sıcak, dışı buz gibi soğuk olan odalar. 

Balkonunda kurulan,lezzetli sofralar. 

İçinde konuşulan unutulmaz dedik...

Son haftalarda sokak köpekleri ile ilgili olası düzenlemeler bu konuda çeşitli görüşlerle hem halk arasında hem de mecliste tartışılırken ben de bu konuya da...

“1929 yılının bahar mevsiminde bir direniş olarak doğdum. Dünyaya direniş.

Böyle bir hata affedilemezdi. Kendimi hiç affetmedim. 1929. Belki değil. Hiç bilm...

Bu sabah uyandığımda kendimi yerde buldum. Kendimi bir türlü toparlayıp da ayağa kalkamadım. Çünkü aslında benim ayaklarım yoktu. Ben ayaklarımı çocukken bir...

Hep yazmak istiyor ama bir türlü o sayfayı açıp da kendisinden duyduklarını kağıda dökmemiş.

”Şiir yazmaya geldim. Kalemi unutmuşum. Kalemsiz şiir yazılır m...

Montaigne bu bölümde insanın kendinde alışkanlık haline getirdiği hataları sırf başkaları görmesin diye saklayarak kendini hatasızmış gibi göstermenin eleşti...

Öyle uzun uzadıya anlatamayacağım ama anlayın lütfen... Hayır hayır, bu bir sitem ya da intihar mektubu değil, öyle... Ne eve ne sokağa ne şehre sığamıyorum,...

Aynadan kendimi izliyorum, boş bakışlarla. Sanki bir yola çekiliyorum; yeşillik ama bir kayboluş kadar karanlık. İğrenç bakışlarım üzerimde geziniyor. Baktık...

...

Ah, uçsuz bucaksız mavi gökyüzü

Bulutlara hayal bağlamaya geldim

Kanadım yok çünkü rüzgarım ben

Bana uçmayı sen mi öğrettin?

Geçmişimin izleri var her beyaz sayfamda

Kimdi geçmişimi kirleten?

Sözlerim ufukta kaybolmuş

Vaktimi öldürüyorum vakitsiz yaşarcasına

Azrail ile karşıla...

"Arkadia'da doğduk hepimiz", başka bir deyişle dünyaya mutluluk ve zevk beklentisiyle dolu olarak adım atarız ve kader bizi hoyrat bir şekilde yakalayıp hiçb...

Artık uyumam gerek dediğim her günün, 

gecesinde kendimi sokak sokak dolanırken buluyorum.

ardından bir kaç şarkı, biraz tütün,

nereye baksam suretin,

kı...

Aklımdan geçenler; 

daha önce kaç şairin kaleminden döküldü?

düşüncelerimi ilmek ilmek dokudular, 

sayfa sayfa dağıttılar yüreklere,

oysa onlar beni bilm...

En fiyakalı kıyafetlerimi giyindim,

misafirim var bugün.

Ta uzaklardan gelecekmiş.

En sevdiğim yemeği pişirdim,

göz açıp kapadım, kapı çaldı.

meğer ne d...

Bir yaz sabahının serinliğinde, çatının tepesine çıkmıştım. Gözlerim mavinin sonsuzluğuna dalarken, elimdeki rengarenk balonları bıraktım gökyüzüne. Her bir ...

  Bir şeyler yazmak güdüsü belirince önce bir üşengeçlik ve korku basıyor. Ne yazacağım endişesi hafiften bastırıp kim yazacak o kadar ...