Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Ahmet Ağa, kapıyı çarptığı gibi içeri girdi. Çizmelerinin toprağını bile temizlemeden sert adımlarla masaya yöneldi, üzerindeki ceketi çekip sandalyeye fırla...

Yağmur yağıyor, dinle.

Çatı katında küf kokan bir odada...

Dinle, dinle; çatırdıyor ağaçların kuru dalları.

Duydun mu? Baykuş mu, yoksa evdeki gizemli bir...

Başa gelmesin böyle bir düşman. 

Onursuzca ediyor bana bühtan.

İsterim düşmanım da olsun merdan. 

Ama hayatım olmuş hüsran. 

Söylenen sözler değil yüreği...

Sahici bir ses duyuldu.

Rüzgâr okşuyor başımı.

Sol tarafım ebediyen uyudu.

Özledi gözlerim, döndüm arkamı.

Ellerinde çiçeklerin,

Ayaklarında prangaların...

İnsanlar neden doğruyu görmez

‎Ya da görmek mi istemez

‎Başka söyleyişler boş mu gelir

‎Ya da inandıkları hoş mu gelir

‎

‎İşine geldiği gibi davranır in...

En zayıf noktam hâlâ sensin

Ve o kadar tiksiniyorum ki bu noktadan.

Koluma kelepçelenmiş gibisin,

Her gün usanmadan üç defa geçiyorsun aklımdan.

İnsanla...

Bazen kafam karışır öylece

anlam aramaktan yoruldum böylece

Bazen aklıma gelenler benden değil ve 

Ne kadar değiştirmek istesem de kendimi ve kaderimi hep...

Gözyaşlarımın acı tadının tüm çıplaklığıyla karanlığa serildiği, ölü bedenlerin davetkar sofrasında pervasızca ağırlandığı berbat bir düzlükteyim. Aciz beden...

Soluksuz bir mavinin önünde, çizgisizim.

Kaybettiğim sokaklar arkam da

Geç kaldığım sesler kulağımda,

Gözlerimde ki mavi karanlıkta.

Adım atsam boğlurum....

bi o kadar yakınsın,

bi o kadar uzak,

karşılaşmamız bile, hayli zor bizim..

seni sordum yıldızlara;

dışarısı kaskatı. 

rüyalarımda bile yoksun

bu nasıl...

hiç ağlayarak bavul hazırlandın mı

hiç dizlerin titreye titreye markete gittin mi

hiç biri sana emanet oldu mu

ben yaptım

ben gittim

ve oldu

sevdiğim y...

Ey sevgili!

İzahata kalksa mısralar, edebiyatta yok yeri

Ne araf ne cehennem, sensizlik daha da beteri!

Ey ayak izinde süründüğüm!

Neşeyle tenezzül’üm ka...

Kim adın var, kim resmin var,

Ama nefesin nerde, hangi rüzgar?

Gözlerin bir labirent mi, yoksa ışık mı?

Her adımda kaybolduğum, yine de vardığım.

Aklın, ...

Köyde susuzluk baş göstermişti. Tek bir kuyu vardı ve o da artık yeterince su vermez olmuştu. Günlerdir çatlamış toprakların ortasında suskun bekleyen kuyu, ...

Şükrü Erbaş'ın aynı adlı şiirinden.

Uzman, köydeki bozuk su düzenini incelemek bahanesiyle birkaç gündür köyde dolaşıyordu. İyi giyimli ama sade görünen hal...

İnsanca avutuyorum kendimi

Ne kadar cani ne kadar gaddarca

Bir hayvanlık suçu benimkisi

Ellerimde su izleri

Akan kan benim değilmiş gibi

Yıkıyorum sessi...

Bir isimlik ki yapışan üzerime

Sükse dolu her çağırış bu bedene

Ağır gelir

Gölgeleri tutulmamış

Çitleri aşılmamış

Ve bayrak dikilmemiş

Yerler dar gelir...

Aynada baktım kendime

‎Karşımdaki kim diye

‎Unutmuş içini görmeyi

‎Bilmiyormuş yaşarken ölmeyi

‎

‎Beynimde çığlık sessizliği

‎Hayli duygunun hissizliği...

Şükrü Erbaş'ın aynı adlı şiirinden;

Oktay Muhtar sabahın erken saatinde köy meydanındaki kahveye doğru ağır adımlarla ilerliyordu. Her zamanki gibi başı dik...

Son bir kez baktım bize. Ben yıpranmış, kullanılmış bir kitap; sen ise yaşlı bir sahaftın. Yapraklarım, kimselerin kaldığı yeri hatırlatması için kıvrılmış; ...