Edebiyat > Günlük
Bu alanda, günlük adı altında ürettiğiniz metinleri paylaşabilirsiniz.
mavi gözlerinde yağmurlar mı var?
bu deniz çoktan doldu belki taşar.
bilmem kaç yüzyıldan kalma bir evim mi var?
içinde sen yoksan neye yarar?
Denizin kayayı örtüşünü izliyorum; düzenli, uysal ve oval bir tül gibi. Böyle görünmesindeki asıl etken kaya tabii ki fakat hareket suda olduğu için ve kaya...
Aklıma düştü birden
Ve eski şiirleri okudum biraz önce...
Hani şu senin için yazdıklarım.
Yazılar eskimiş,
Sayfalar biraz solmuş
Ve kenarları yırtılmay...
Yalnızlığına mı borçlu bu şeklini? Hiçbir şeyin baskısı altında kalmayanlar böyle mi görünür; oval midir şekilleri, yok mudur köşeleri, sivri uçları?
Düşün...
Yalnız olmak istiyorum. Tam şu an... Her şeyi bir kenara bırakmak istiyorum. Bugüne kadar düşünmeyi ertelediğim konuları düşünmek, hissetmeyi ertelediğim duy...
Aslında yapabiliyormuşum
Sanırım kendimi yazarak ifade ediyorum
Yazınca kafamın içindeki sesler susuyor
Ve çok rahatlıyorum
İnan bana şu an hayatımda hiç...
Hiçbir şey eskisi gibi değil artık. Sen değiştin, beni değiştirdin ve biz dediğimizi baştan yazarken yürüyeceğimiz yollara yabancılaştık. Tekrar kaybolacağım...
İnsan bazen şaraba ne kadar da ihtiyaç, ihtiyaç duyuyor
Şaraba; tövbe ettiği, nefret ettiği şaraba
Bir mesaj alıyor anlıyor.
Saygı duyuyor ona; benim seni...
Ruhumun damarlarını gaddar bir iblis çekerek ip topağı yapıyor sanki ve geçiyor kopan damarlarla birlikte acılar...
Bağımsızlığını ilan etmiş bir yığın düş...
Ve evet küçüğüm, kimsenin avucunun ortasına koymayacaksın kalbini. Okşarsa da sıkarsa da bahtıma ne çıkarsa demeyeceksin. Hayatınla kumar oynamayacaksın böyl...
Bazı ipler çok kalın, boynunuza dolandığında nefesinizi kesebilecek güçte;
bazı duvarlar çok sağlam,
bazı tabureler çok çürük.
Oldum olası nasıl başlayacağımı bilmediğim için başlamak için böyle bir yol seçtim :) Kendimce birkaç kelam edeceğim. Kendim için yazıyorum ama ihtiyacı olan...
Tüm sorun kendimi ucube görmemdi
Yaşadıklarımı aşağılayarak özümü hiçe sayıyordum
Henüz bunun bilincine varamamıştım
Doğru ya, her ailesiz büyüyen çocuğu...
kendi kendimi kendimin yerine koyabildiğimden beri hayatımdan çıkanların hesabını müsvedde kağıdına dahi yazmıyorum. öyle bir boşluk, böyle bir boşvermişlikt...
Olmayışını sevmiştim belki de
Bana olmayan gülüşlerini
Anlamsız hareketlerinden anlam çıkarmayı sevmiştim
Birlikte ağlayışımızı
Bu şarkı benim ruhum dedi...
Fotoğraf bulamadım bugün. Aslına bakarsan arkadaşım, harici diskin kablolarını takmaya üşendim. Düşün, en son adaptörlüydü ben aldığımda hariciler. Anılarım ...
Bu evdeki her şey bana seni hatırlatıyor
Eşyalar, halılar, kitaplar, bilgisayar, televizyon
Hatta havası bile… kapı gıcırtısına kadar.
Gece lambası açık h...
Bir sabah olsun ister insan, uyanmak ile son nefesini vermek arasında kalır. Bir de gece olsun ister, kaçmak ve kurtulabilmek adına. Ne sabahtan hayır görür,...
içimde hep bazı uzaklara yakın olma isteği var.
bu isteğe ne engel olabiliyor ne de ulaşabiliyorum.
neyi nerden tutacağımı,
nerden tutarsam elimin yanmaya...
İnsan yaşayabilir miydi?
Geceleri ölmese...
Ben de özgürdüm şimdi annem taburenin ayaklarını kesmese.
Karanlığı sevseydim güneşin doğuşunu bekler miydim b...
Her an, bir önceki andan habersiz gibi. Zamanı kaybetmişim ben, akış kaybolmuş, bir gidiş yok. Yeniden, yeniden hatırlıyorum kendimi bu boşlukta, hatırladığı...
Oynanan oyunlar hep aynı; söylenen yalanlar ve bir avuç dolusu duygusuzluk... Başrol hep sen olmak istedin ama unuttuğun bir şey vardı; elbet bir yerde hata ...
Bitmiş bir hikayenin noktasını koyamamak bitirdi beni. Mutlu son olmayışı kalbimi sızlattı da virgül koydum. Ben seni bitiremeyişimden virgülü koydum, bitirm...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok