Özi

1. Balkon

Dokuzuncu kattan bir başka görünen şehir; gece açık unutulmuş birkaç damla mum ışığını ve sırf bu derin sessizlik bozulsun diye çıkardığı ıslıklar...

Bazı filmler zihnimizde güzel bir tat bırakmakla kalmaz, bazen de bizi başka güzelliklerle tanıştırırlar. Bu güzellik bir şiir ya da bir şarkı olduğunda daha...

Özellikle gitar solosunu başa sarıp sarıp dinlediğim mükemmel ötesi bir şarkıdır kendileri.

Her köşebaşında kendine rastlamaktan yoruluyor insan. Bu kadar biriktirdiği insanı, nasıl birden kaybediyor? Akıl alacak gibi değil.

"Her şey biter," demiş ...

Bir bilindik şarkıyla başlıyor her şey

Bir kadının tılsımıyla cebelleşirken bedenim

Çatık bir kaşın ağırlığında eziliyor yüreğim

Ve ben arifesindeyken kef...

içimdeki aynaya baktığımda

tanımadığım adamlar

kaçtığım kadınlar

kırık ve eksik

mağrur aynamda put gibi durur

ben,

benimle birlikte

bir bütün olamıyor...

bir mavilik ki binbir gecenin gıyabında 

sanki dalga dalga konuşan bebe ağlaması 

gözyaşlarından noksan hareleri sarmış ummanı 

çaresizliğin kirpiklerimce...

güzel musa, şirin musa

söyle bana

derdin neydi ki firavunla

piramitler dikecek olduktan sonra

çölün ortasına

güzel musa, şirin musa

otursana

sıcaktan ...

Kapı eşiğinde kristal taşlarıyla ölü bir avize var

Son nefesinde adını söylemiş

Gecenin geç gelmesi bundan!

Kumandanın soluk tuşları ve basık tavan,

Belk...

"gittikçe yükselen hâller içindeyim
insandan örülmüş duvarlar içindeyim"

"Sen süreklilik içinde devinimde olma eğilimindesin, bense varoluşun baş döndürücü kesintili haline, kopuşlarına müthiş duyarlı biri."

"Yaşam bir...

Kaçabilsem bir sabah

Uyandığım korkulu kabuslardan

Ve sen olsan kaçtıktan sonra sığındığım liman

Dümen tutan ellerinle

Aydınlatsan denizdeki yolumu

Ağla...

Michael Winterbottom imzalı The Wedding Guest filminin bir sahnesinde duymuştum. Ana karakter arabada, radyodan dinliyordu. Çok kısa bir bölüm... Yetti de ar...

Şimdi en sevdiğim kırmızı defterimi en pahalı kalemimle parçalıyor gibiyim

Kalemin içine uç yerine üzüm koymuşum da 

Belki şarap olur diye

Ümidim, hayalle...

Kendini koklatan çiçek

Meryem'in rahmini gölgelendiren

Üzerine kuş çığlıkları giymiş

Rüzgarla dans ederken Galata’nın kirişlerinde

İşte sunak dedim beden...

İşte yine yalın bir akşamda yalnızım

Alacakaranlıktan koparılmış

Epeyce bulutlar kaynıyor gökyüzünde

Ay yapayalnız bir köşede

Yıldızlardan uzak

Kendi se...

Ben mi eleştirilere gelemiyorum yoksa eleştiriler mi üslupsuz? Bunu düşünüyorum kaç gündür... Bir anlam veremiyor muyum yoksa vermek istemiyor muyum, orası m...

Aynadaki değilmişim yüzüm

derimi döktüğüm fayans, yalnızlıktan sen dediğim:

masa, örtü, tül perde, sandalye, tabak çanak, bardak

kaybolan yerli yerindelik...