Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Sen pembeden acı çekerken 

ben lacivertten kanıyorum mesela. 

Sen ‘mış’ yaşantılarının avlusunda serinlerken ben miskinliğin yaşlı bahçelerinde nefesleniyo...

“Büyük dönemler büyük insanlar yaratır. Ama Napolyon ya da Büyük İskender’in tarihteki göz kamaştırıcılığından yoksun, gösterişsiz, kimsenin tanımadığı kahra...

İnsan her kendini aşmaya çalıştığında neden hep aynı yerde tökezliyor ki? Devam ediyorum aslında fakat senin düşüncen de geliyor benimle. Yükü ağır, hissiyat...

Soran olursa duymadım adını, 

Kalmamış hatırım da gözünün rengi 

Aklımda bir sen vardın, senden ayrı

Gözü saçı mıh gibi işlenmiş kalbime 

Sana değil kavu...

Hepimiz ne kadar yapılıyorsak

O kadar yerinden oynuyoruz

Kaldırım taşları bu yüzden vardır

Yapılımın hatırlattığı bozucu güç

Yaratımın eriştiği döngü

...

Ah benim üzeri yosun tutmuş ruhum

Şımartılmamış, sevgiye aç özüm

Sensin benim uğruna çalıştığım

Ben seni doyurmak için çırpınıyorum

Ah benim yetim kalmış...

Bir şeylerin,

Hep bir şeyleri eksik senden.

Kokunu çalan bile var,

Bakışların eksik, sen eksik.

Tanrı yaratmış güzelliği,

Elime saydıklarında sen eksik...

Karanlığı vardı yüzünün

Öptüğüm sanrılarla

Rutubetli bir yalnızlık vardı

Üşürdüm

Çekinik davranırdın

Dudaklarıma ölüm kalım emri

Verilmişti nedens...

Bir ıssız sahil kıyısı kasabasıdır aşkın.

Yolcusu vardır hancısı yoktur sevgilim.

Yağmurlu günlerde adını geçirmek.

Sırılsıklam kala kalmaktır orta yerde....

Bir bayram sabahı Süleymaniye'de,

Kanatlarında hüzün bekleşir kuşlar.

Gariplerin yaslı gönlünde özlem,

Umutla yollarda bekleşir kuşlar.

Eski tasta ihtiya...

Gece bir çivi daha çakarken tabutuma

Peygamberi kapına bekçi olarak yolladım

Asra düşen bir aşk haberiydi

Kameri bir aydınlıkla gökyüzüne sığınan

İçimde ...

maalesef hatırladığımız gibi değil

aşındırdığımız sokaklar

yıldızlar yalnızca bir süs iken

gözlerimiz aydınlatırdı köşeleri

umut gibi doğardı şafaklara

...

Ne alakadır hayat

ne alakayken

anlık dalgınlıklarla

rastlantısallıklarda

ne alakadır...

şaşırıp kalmaktır

şaştığına şaşırmaktır,

bu kadar beklenmeyeni...

Ne yer ne de göktür

bulabildiğim seni

gözlerimi kaçırırken

seyrettiğim, öpüşlerindesin

kıskandığım her bir aşığın

ben bir çınarın yaprağıyım

körfezden küçük bir göl kıyısında

güzün gelişini ilk ben fark ederim

gözleri dolu bulutu ilk ben görürüm

benim rengim o bulutu...

çince öğrensem

everest'e tırmanıp

ateşi ben çalsam

ömrüm prometheus olsa

seni sevmek her zaman

daha yıpratıcı olacak..

Nedir şiir?

Boşluğu ıskalayan kelimeler bütünü mü?

Manasızlığın derin uçurumundan insanı aşağı iten afilli sözcükler yığını mı?

Evet görüldüğü üzere 'şiir...