Stanislava

Kesin olarak bilinemiyorken hiçbirşey,

Gelecek ve ötesi.

Kesinliğiğe duyulan bu aşk,

Koca bir dangalaklık,

Hatta daha da ötesi.

Muğlaklık çıldırtırken ...

Kana kana içiyorum, kadehimdeki zehiri

Tıkanana kadar duman, gözyaşlarım nehir

Eskiden üşüsem, yakardım koca bir şehri

Şimdi düşüşüme yakarırım, bu evde e...

Ölüm, zamanın sınırlarını aşan bir köprüdür; bizleri bilinmeyenin derinliklerine taşıyan, varlığımızın sonsuz yolculuğuna devam etmek için geçtiğimiz sessiz...

Ölüm, yalnızca kalanlar içindir.

Giden için yeni bir yolculuğun başlangıcı, kalan için ise sonsuz bir bekleyiş...

O ben değilim.

Olamam!

Ben böyle değildim.

Ne değişti peki?

Aynadaki ben değilim!

Olmak istemiyorum...

Niye bu kadar geciktim?

Ne zaman bu kadar çirki...

Çok güzeldi

Karşımda duruyordu.

Ölümün nefesi üzerimdeydi sanki

Yaşamın hakikati.

Kalemimi devraldı gözlerim

Yazdı yeni baştan.

Ne diyebilirim ki

Kara...

İlk ışıkla toprağa serilip

sürükleniyor kentte

Kuğular süzülüyor

suretleri göllerde

Ölüme doğru yaşam

sonlanıyor bir yerde 

Dolanıyor insan

ayağı yerd...

Hiçbir şeyden zevk alamıyorum. Eskiden yapmak için her şeyimi feda edebileceğim eylemler şuan hayatımda yok denebilir. Sevdiğim şeyler ne bilmiyorum işin köt...

Soğuk duvarlar, etten kemikten, ifadesiz suretim. Tutup, çekip alamadığım ne varsa büyük bir kitleye dönüşüyor göğüs kafesimin içinde. Eski bir tablo gibiyim...

bütün hayatın boyunca çabaladın durdun

sevileyim, kabul göreyim diye

ama en sonunda yine hiç kimsenin favorisi oldun...

ne saydılar senin duygularını, ne ...

Farkında olduğum her şey, üzerime yıkılıyor. Ateş sanırım sadece yakan, yok eden bir şey değil aynı zamanda varoluşun yok ettiği* Bendeki ruhun yükü ağır, ka...

İtaatsizlik. Üzerimde kalın bir kürk. Dünya ne kadar soğursa soğusun donarak ölmemeye yemin etmiş ama bunun yüküyle ezilen bir ruh. İnsanın kendine biçtikler...

Günlerin en büyük aşkı yalvarmadan

Sanmak yankılanır

Dudağımın kan biriktiren yamacından

Ölülerle konuşurum

Toprağımın altına bakmadan

Gittikçe yab...

Boynumda gözyaşı kolyesi

Gerdanımda ki kuyumcu dükkanında,

Bir asrın yaşları toplanmış

Satılığa çıkartılmış

Ucuza gitmiş

Bir tanesi murada götüren atın ...

Ben kaosum

Fazla tanımlı nobran

Çokça bahçeler geçip de

Bitti artık noktasında sonsuzun

Yavaşla, 

Doluyum yanan bir ruh gibi.

Günün batan tarafında dur...

Sürekli bir gitme isteği

Bohça bohça alzheimerlar

Unutuyorum şimdi ezbere bildiklerimi

Adın yabancı oluyor her saat başı

İlaçlarım vardı diyorum

Arıyoru...

mesaim bitmiş, sıcacık yatağımda uyuma hayali kurarken birden feci bir yağmur bastırdı. bu yağmur değil; sanki tanrının soğan tarlasına gübresini saçan çiftç...

Herkes Bir yerlerde, bir şeylerin katili olmuştur! Sadece soruyorum bu bir eleştiri değil, Hiç umut öldürdün mü? Biraz katil biraz maktüldür insan hayatta. Z...

İnsan, hakkında önceden hiçbir bilgiye sahip olmadığı, yeni deneyimlerin içerisine ilk kez girdiğinde; egosuyla, kendi içindeki şeytanlarla savaşmak durumund...

Hepimiz birer otomatik portakalız aslında sistemin dayattığı seçeneklere bağlıyız herhangi farklı bir seçenek yokmuş gibi yaşıyoruz. Seçim hakkı veren bir si...

günler ve özlemler,

ipleri dolaşmış uçurtmalar misali,

ruhun boğuştuğu zincirler arasında;

saatim kalp kırıklıklarımı can acılarım geçiyorken.

zamanın ...

Hangi renge boyayacaksın rûhundaki akları?

Öyle rengârenksin ki seçemiyorum gözlerini.

Hayâllerin kırılınca siyâha boyanmış ellerin.

Umutların tükenince g...

Kimlik karmaşası...

‘’Ben neyim, nasıl biriyim?’’ sorusunun yarattığı akıl bulanması

Bu zamana dek edinilmiş tüm öğretilerin, bilgi olduğu ileri sürülen ve...

     Ferhat; otuz beş yaşında bir fotoğraf sanatçısı. Liseyi bitirdikten sonra, taşradan İstanbul’a gelmiş, birkaç yıl çalışıp biraz biriktirdikten sonra, Be...

Kalbinin en büyük sesidir sessizliği en çok hassas ruhların bahçesini sular kanla bu kızıla boyanmış hoyratlık yakıştıramadığın bir kumaş bu bedene. bazen bi...