Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Yaz mevsiminin haziran ayıydı. Saat sabahın yedisiydi. Aslı, yaşadığı kasabanın güneyinde bulunan benzinlikten bir miktar yakıt aldı. Bu yakıtla gideceği yer...

İstiridyenin umrumda mıydı içindeki inci? 

Yoksa incinin aşkı mı bu hale getirdi yaşlı istiridyeyi? 

İçimde kalan inci tanemsin sen benim

Sarıp sarmalarım...

Uzak bir diyarda maviliklerin arasında bir ada bulunur. Bereketli toprağı, çeşitli balık türleri, güzel bir şelalesi ve dillere destan altın renginde sahille...

Eksen de gönlüme bahar çiçekleri 

Bahçeni sulamak gelmiyor içimden 

Pencerende yeşerttiğim fesleğenleri

Koklamak artık gelmiyor içimden 

Kalmadı ne bir h...

üşürsen eğer senin için cayır cayır yanarım 

gülcemalim

ağlarsan seni severim, minicik hayatında çiçek bahçeleri açtırırım 

gülcemalim

karanlığa kapılırs...

Sıradan günün

Pek de sıradan olmayan bir saatinde

Kimsenin aklıyla fikriyle düşünmediği

O yere gitmekle başlar üçüncü sınıf intihar.

Önce isyanlar baş gö...

‘’Sonbahar geldi, takvimin değil, içinde yaşadığımız, ruhumuzla bir cüz’ü olduğumuz şehrin ve manzaranın sonbaharı…” Ahmet Hamdi Tanpınar

Yaza veda etmiş be...

“Sanıyorum bu yaz hüzünlü bir yaz olacak. Öyle ki bütün akşamlar hüzünlü...” demiş bir şiirinde Turgut Uyar. Hüznü sonbaharda bilirdim çoktan beri. Sonbaharı...

Bir şiir ne kadar yakışıyorsa saman sarısı kağıda

İşte sende öyle yakışıyorsun tüm paragraflarıma

Aydınlanıyor öylece güne bakan çiçeklerim

Ve onlar yer...

gözlerin antik bir afgan kilimi

kaligram yazıtlar gibi musır

kuzey kutbunda yaz, ekvatorda kış mevsimi

vakt-i merhuna sabır

süveyda tarlalara ışık ekimi
...

Fecr-i sabah olmasa da güneş huzmeleri aydınlatır mı ehvadan kararmış bir kalbi? 

İçine çekilen taze leylak rayihasıyla tutup zarif ellerinden 

Götürür mü ...

Ne kadar severdim eskiden uçurtmaları

Renk renk boyardım 

Gök mavisi yapardım kuyruğunu

Gerçi gökyüzü de mavi değilmiş

Öyle derdi fen bilgisi hocam.

Hep...

ben sesli kentlerin, ıssız sokaklarında yalın dolaşan dağınık kalabalıklardım. kent meydanlarında benimle çok alay ederdi yalın ayaklarım. yüksek katlı binal...

İnsanlar gündüzleri uyanmak için

Saatlerini kurarlar.

Bu uyanmalar kapı aralar;

Rutubetli fabrikalara,

Altın gününün konuşulduğu salonlara,

Dedikodunun ...

Tanrım...

Verdiğim kayıpları saymamaya başladım.

Ve her şeye defalarca başlayan biri olarak,

Tanıdık bir yenilgiyi selamlıyorum..

Ellerimin değdiği her ş...

İnsanların hallerinden usandım,

Tahammülüm kalmadı buna artık,

Sınıyor musun beni yüce tanrım,

Görüyorsun işte bitiyor sabrım.

Soruyorlar beni umursamada...

Bir dirhem buğdayın ağırlığını taşırdı babam

Kuru bir yufkayı yiyememenin öfkesini 

Unun tadını bilmeyen değirmenci gibi.

Biraz mağdur biraz mağlup biraz ...

Ben bilmiyordum kanım ne renk akar.

Öğrendim ama şimdi 

eninde sonunda nereye varacağımı,

kiminle kalacağımı.

Nereye gidersem gideyim

kendi dizimin dibi...

Kalemin bir ağırlığı, kağıdın gölgesi, ışığın örtüşerek karanlığın içerisinde kaybolduğu nesnelerin tartışılamaz ağırlığı insan siluetlerinin gözlerin seçeme...

Yarın bize her defasında bir yarım sunar. Ölüm ya da yaşam mesela. Bu mezkur ikili aslında birbirini tamamlayan iki yarımdır. Belki biri diğerini yarar geçer...

Yapay kahkaha, ithal hayaller, aklına hiç gelmiyormuş gibi eskiler... sanki öyle bir süre ki her kimsenin etrafında gri gri kollar, yüzler, kahkahalar....

Bir ok gibi sapanından fırlıyor kibir.

Gerginlik arttıkça ivme kazanıyor.

Ve bazen gittiği yeri bilemez hale geliyor.

İnatla çeken mi suçlu yayı, hararetl...

sen şehrin balkonlarından

kahrından ve çemkirişinden arınıp yürüyeceksin

işte kendini duvarlardan atarak ölen her şey

her anı ve sus çektiğin ağız duracak...