Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Yaşamak, demir bir leblebi ağızda, ısırdıkça dili dişi kanatıp kıran

Yaşamak, çırılçıplak bir plajda, yağmur bastırmışken, köpürürken dalgalar

Açıp kollar...

Doğdu güneş, sonra da battı, gün bitti.

Yaşamak denilen şey bu kadar basit değil ki.

Yalan laflar, sahte aşklar, boş bakışlar...

Hayat denilen şeyde doğru...

“Gözlerimdeki yaş kalbime değmezse, ruhumdaki firar yollara dökülmezse, içimdeki telaş bana bir şeyler söyletmezse ben olabilir miydim?” diye soruyor kendine...

Tozlu rafları olan ücra bir evin içinde kalmış

Unutulmuş hikayelere merak salmış

Bırakılmış düşünceler de yanmış

Aşksız bir adamın aklını okudum

Ulaşamad...

Yaşamak öldürüyor insanı.

Belirsizlik içinde yaşamak,

Hedef tahtasını bulamadan yaşamak,

Yolun henüz başında yorulmak.

Yaşamak öldürüyor insanı.

Çelişki...

Tepemde haddini çoktan aşmış tumturaklı bir gök ve hemen altında sehven göz göze geldiğim, sönmekte olan bitap yıldızlar…

Gök, haddini her gün tam da bu saa...

İnsanım ben

Yaşadım tüm sevinçleri

Okşadım bir köpeğin başını

Suladım baharın ilk goncasını

Doğumlarına şahitlik ettim

Her türlü canlının

Nice kavuşmal...

Bütün bedenler tek kişide.

Tek ruh, tek duygu...

Ancak bu kadar kör ve yalnız.

Sanki her şeye sahipmiş gibi.

Hiç yağmur yağmamışçasına göğe bak,

Bulutla...

İlkel bir şekilde yaşamak istiyorum

Ne bileyim işte dört duvar arasında

Eski, püskü eşyaların arasında

Çatlak, sıvasız duvarların eşliğinde değil de

Her ...

“İnsan yaşadıkça anlıyor ki, kendi kayığını kendin çekmezsen bir yerlere gidemiyorsun.”

Ne de güzel yaşamaya çalışıyorum.

Ne de güzel mücadele, yorgunluk, yalnızlık ve koşturmaca.

Biraz yavaşlasam, geç kalıyorum.

Biraz hızlansam, geç kalınıyo...

Çok uzaklardan yazıyorum bu yazıyı kendime. Sanki her şeyi bırakıp gitmişim de uzaklardan izliyorum hiçliğimi. O kadar uysal görünüyorum ki... Aslında fırtın...

Bana göre umut bu dünyanın mucizesidir. Umut etmekse elzemdir. Düşünsenize; geleceğe, yaşamaya, insanlığa dair hiçbir umudunuzun olmadığını! Hayat ne kadar ç...

bu hayat benim. nefes aldığım sürece de hayatımı güzelleştirmek için fırsatım var. ama neden yapamıyorum? beni engelleyen ne? neden üzerinde durduğum yolda h...

Aşılamayan çok şey var. 

Bir nehir akıyor, üzüntülerim ve mutluluklarım bir nehrin saydamlığına karışıyor. Öyle zannediyorum belki de. Geçilen çok duvar, yü...

Beni böyle hayatın içine yalın ayak atan çaresizlik hissi, diyor, seni de yakalamıyor mu zaman zaman? İşten eve dönerken yahut eline kahveni alıp balkona çık...

İki buçuk yıldır ruhum bedenimden sıyrılmış da; beni, etrafımdakileri ve olanları tepeden izler gibi. Et ve kemik yığınından ibaret silüetimi orta yere öylec...

Biz, kadınız. Aslında olması gereken fakat izin verilmeyen şeyler için savaşıyoruz bugün. Sokakta rahatça yürüyebilmek, mutlu olduğumuzda kahkaha atabilmek, ...

Seni, senden başka kimse anlayamıyor aslında hayatta. Yani hem yara bandı, hem de yara kişinin kendisi. Acının da en büyüğünü kişi içten içe kendi yaşıyor, m...

Hatırlayamıyorum anılarımı, çocukken nasıldım, 

Nasıl konuşurdum, nasıl yürürdüm,

Nasıl severdim güzel insanları,

İlk ne zaman ağladım, ne zaman sigaraya ...

Büyük bir direniş gösterelim,

Aynılığın lanetine karşı.

Parmak uçlarımızla dokunalım dünyaya

İzlerimiz kalsın.

Nasıl göründüğümüzü şu kenara bırakalım,

...

ben bugün yaşıyorum. gecenin bir vakti ertesi güne sarmışken kendisini, ben bugünü dünden gölgeliyorum. bir gün önceden geliyorum belki, belki yarını yarın o...