Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.
Sizin için pencereme geçtim yine, duman soluyan bu şehri seyrediyorum. Ben de çok gecikmedim, kül tablamı falan kaptım hemen. Ama bu sefer birer kalem kağıt ...
...
Yalnızlığımı lekeledim renklerinle...
İyiydi böyle...
Sevişip geçerdik, sarıldık kaldık..
Öpüp geçecektim kokuna takıldım, kaldım.
Dokunup geçecekti...
Sorun bende mi, insanlarda mı bilmiyorum. Ama karamsarken hep bendeymiş gibi hissetmeye meyilliyim. 20 yıldır hiç uzun süren bir yakın arkadaşlık tatmadım. B...
Dışarıda süzülerek yağan kar, yavaşça şehrin üzerini örtmeyi başarmıştı. Asfaltın üzerinde bir tane bile teker izi yoktu. Bu havada ve bu vakitte gönlünü hoş...
Bir sabah olsun ister insan, uyanmak ile son nefesini vermek arasında kalır. Bir de gece olsun ister, kaçmak ve kurtulabilmek adına. Ne sabahtan hayır görür,...
Bu yüzyıla ait değilim. Hatta bu yüzyıldan nefret ettiğim dahi söylenebilir. Ve sanki insanlar ve doğa ana bu yüzyıldan nefret ettiğimi fark ediyor gibi. Üst...
Tepemde ne bir güneş
Dallarımda ne bir renklilik
Islatmıyor artık bu yağmurlar
Ben yoksunlar kraliçesi
Görmesin beni böyle insanlar
Dallarım birbirine g...
Bugün tam tamına 4 damla gözyaşı aktı
Bu kuru çöl misali yanaklarımdan
Hatta 4 bile değil
3,5 damla yaş süzüldü
Yer çekimine meydan okuyamadan
Bırak bu ...
Kendimi çekmek istiyorum, her şeyi bir anda bırakıp gitmek gerektiğini hissediyorum, geçmişimle yüzleşemiyorum. Korkuyorum, benim olan anılarıma dahi sarılma...
Kendinizi hiç yalnız hissettiniz mi? Yalnızlık, yazılıp çizilmesinden hoşlanılan; herkesin bir parça içinde bulunduğu yalnızlık. Belki eksiklikler bulutunun ...
Hep oradaydılar, hiç gitmediler
Bırakmadılar beni benimle
İzin vermediler yanlız kalayım kendimle
Ben yalnızlığa aşıktım
Yalnızlık benden nefret ettiği h...
Yalnız başına öğrendiklerini kimse öğretemez sana, sen de kimseye öğretemezsin. Unutma kimsenin senin aklına ihtiyacı yok, aynı şekilde senin de. Sen yalnız ...
Ucundan tutamadığım, kıyısına ulaşamadığım bütün bu çelişkilere bir yaşam feda ediyorum. Ortasında durduğum trajediler, anlamını yitiren hikayelere dönüşüyor...
Gün batımı bana seni hatırlatırdı
Seninle yalnız kalırdım denizde batan güneşi seyrederken
Geceleri senin hayalinin imkânsızlığıyla yalnız kalırdım
Denizd...
Yanlış limanlara attık demirleri. Sonunda alıp ardımıza rüzgârı yelken açtık yalnızlığın derin sularına. Değmeden gözüne kimsenin, silik bir kara kalem yazıs...
“Kendi kendime konuşmak beni yenilgiye uğrattı. Sesim çıplak duvara yansıyıp durdu, yüzüme bile vurmadı yalnızlığımı. Senin kahkahalarını dinlemeye öyle alış...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
