Edebiyat > Günlük

Arkadaşlar, müminler, bilirsiniz ki her hafta da bir gün cuma günü vardır. Biz erkeklere de o haftanın bir günü bir yerde toplanmamız için saat verilmiştir, ...

Sevgiye mantık karıştığı an zedelenir.

Gülleri dikenleriyle sevdiğiniz gibi, insanları da kusurlarıyla sevebileceğiniz bir hayat dilerim.

Arada kalmak işkencedir. Yaşam bir uç ölüm ise diğer uçsa arada kalmak işkencedir derler. Bir şeylerimin eksik olduğunun hep bilincindeydim. Her şeyden biraz...

Hediye ettiğimiz kitaplar kadar kalıcı olamadık insanların hayatında.Sonunda rafta bir kitap olarak kaldık yalnızca.O tozlandı,biz eskidik,o sarardı biz unut...

Sevgili günlük;

Saatin bu denli göz çabaklarına teğet geçen bir halini yaşamış olmalıydım daha önceki zaman dilimlerinde diye iç geçirirken,yeni günden bir ...

Denize dokunacağım birazdan. 

Burada merdivenler var, son kez gibi. 

İnsan, acı veren şeylerle vedalaşma gereği duyuyor; acının bittiğine dair bir kanıt. 
...

Kırmızı balonlu kızı bilir misiniz?

Peki ya kırmızı balonlu karahindiba'yı?

Ben biliyorum. Ve ikisini de çok kıskanıyorum :)

Yaşadığımız her şeyin bir kalıbı var. Kalıba girmeye itiraz edenler de farkına varmadan, kendini başka kalıba sokuyor. Herkes bir başkasının ötekisi. Üstüne ...

Naparsın? Uyku tutmadı işte. Uyku kuyu değil midir? Bir gaflet zindanı amma çıktın mı seni başa koyarlar.

Nasıl daralmış yüreğimz şurada soluk alsın diye ya...

Aşık olmak ya da olmamak... İşte bütün mesele bu.

4 yıldır arayıştaydım. Yazılarımdan bazılarını okuduysanız anlamışsınızdır. Sürekli değiştiğimi ispatlama çalıştım, kabullenilmek istedim ama olmadı. En çok ...

Size dehşet verebilir fakat ben bazen ölümü anlıyorum.

Tamam diyorum. Olur bu iş, ben de yapabilirim. Ölüveririm biter yani ne olacak?

Sonra haketmediğim...

“Bir kitap kahramanı olsam yazar beni nasıl anlatırdı?”

Bu soru sessiz gözyaşlarımın arasında birden aklıma düşüverdi. Bazen öyle yapayalnız, öyle küçücük h...

İki üç elma çürük çıktı diye ağacı kökünden kesmiyor hiçbir bahçıvan.

Kocaman bir hayal kırıklığım var. Ve onunla ne yapacağımı bilmiyorum. Saklayamıyorum bir yerlere. Kalbimin orta yerinde duruyor. Zoraki gülümsemeler bile onu...

Bugün uyandım. Uyanık kalmaya çalıştım. Uyuklamamayı başardım. En sonunda uyuyakaldım

Asil bir yalnızlık, samimiyetsiz gerçek olmayan insanların arasında kalmaktan her zaman daha iyidir.

Bir şey anlatıyorsun gözlerinle

Dilin sussa ne olur 

Bir yol bulalım seninle

Hakikate açılmasa ne olur

Sabahın ilk ışıkları, saçlarıma değen rüzgar, avuçlarımda buzdan katreler, karanlık simsiyah bir örtü gözlerimde, renklerden bihaber. Kaçtığım suretime maruz...

Hangisi daha kötü

Her şeyden habersiz, hiç bir şey bilmeden, gerçek nedir bilmeden ama çok mutlu olmak mı?

Yoksa her şeyin farkında, bilen ve gören ama anı...

Bu saatte açık yara da bulmazsın yani içinde.

O değil şimdi gereksiz bir sürü şey alıp

çıkamam da bu işin içinden.

Göz kapaklarıma incecik bir uyku örtmey...

Ne yorucu değil mi? Balon patlatır gibi şehir patlatıyorlar. Biz nereden bileceğiz değil mi? Bizim üstümüzdeki uçaklar yalnız insan taşır, oralarda insansızl...

- Efendimiz.

Buyur recin.

- Bu sıralar kendimi iyi hissetmiyorum.

Kafanı dağıtmaya mı ihtiyacın var?

- (şaşırır) evet, sanırım istediğim bu fakat siz bun...

Neden böyleydim ben? Niçin gördüğüm azıcık ilgiye hemen kanıyordum? Niçin insanları üzmek yerine kendimi üzüyordum? Hayat bana karşı niye bu kadar acımasızdı...