Rana Sezgin

Bir akşamüstü aldım yanıma kahvemi, hem yürümeye hem de gökyüzünün de izni olursa yazmaya çıktım. Bir sözle şiirimi başlatacakken tam o şiirin daha önce yazı...

Yol arıyorum denizlere açılan türden

Özgürlüğü belki de umudu hissetmek

Kapı duvar oysaki hayatlar ve hayaller

Sorun nerede başladı? Yollarım neden kapalı...

"Sanırım büyük uçak kazası resmiydi. Bir gazetenin ön sayfası: 129 ÖLÜ. Ben de Marilyns'i çiziyordum. Yaptığım her şeyin ölüm olması gerektiğini anladım. Noe...

Bu adamın sesine bayılıyorum.

"Bazen akışına bırakmak gerekir, hayatın akışı kendine yön verebilir.”

Böyle, zaman zaman çok düşünüp düşünmekten şakaklarınıza giren ağrıları hissettiğiniz...

Kopart hıncını karanlıktan, bağır en ıssız yerdeki dağlara yankılansın sesin yalnızlığında... Gez tüm ormanı, tüm anılarını. Bir gözyaşın kurumakta olan bir ...

Zaman acı sona doğru kahrederek ilerlerken beklenen müjdeli haber bir türlü gelmiyordu. Eğer nakil için uygun bir kalp bulunmazsa annesini kaybedecekti ve he...

bana bir şeyler vadet

kafamı vurmak için duvarlar oluşturmak gibi boşluklarıma

koşan adamları boş ver olay mahallinden hızlıca

polisler gelene kadar cesed...

bir kapının öylesine kapanışı gibi savruk sizden kaçıyorum.

beceriksiz ve güçsüz,

içime dünyanın soğuğu doluyor.

hiçbirinize hiçbir yerde denk gelmek iste...

Dehşet ve vecd arasındaki tekinsiz sarkaç

Mucize arzusuyla tedavülden kalkan huzur

Sıkıntı ve anlam arasında geçmişin yükü

İnanmaktan öte anlamak mı

Yoks...

Yorgunum artık yok mecalim
Eskisi gibi sorunların ardına bakmam
Beni dinleyip anlamakta zorlanan bedenlere
Yok yeni şanslar

Göz altı morluklarım,
Onla...

Şehir uğurlama merasiminde en beyaz karlarla

zihnimin oyuklarındaki minik kızımla

Minik kızım

yaşıyorum zihninin oyuklarında

Böyledir bırakmayız yakamızı...

Yaşamak, salt ömür ile ilgili bir süreç değildir. Hayallerinin peşinden gidecek uygun fırsatların da sağlandığı bir toplumsal gerçekliğin varlığına bağlıdır....

Sahi, saçlarım toplanmayacak mı?

Benim değil mi?

Başladığım yerdeyim,

Meniyim.

Ne ermişim ne alçak.

Sanıp sanıp yanıldım

Yanıla yanıla küllerimden bile...

Kelimeler seni terk ediyor. Bilinen tüm diller yabancı şimdi. Öyle bir seslensem ki size, ne varsa içimde tüm benliğiyle soyunsa karşınızda. Öyle bir dil bul...

yalının açığına akarken koyulaşmaya karışıp katrana boyun eğen tepetaklak gökkuşağı

kavisinde sürüklenerek revire yetiştirilmekte renk kaybeden iki göz çuku...

On sekiz saat. On sekiz saattir bilincim kapalı. Günün yarısında uyuyorum. Hiç konuşmuyor, hiç ağlayamıyorum. Tüm kemiklerim kırıldı. Ben kırdım. Teker teker...