Etrafımdaki herkes bir çemberi oluşturuyordu. Benim için yolun sonuydu. Diğer insanların görmediği gözlerle izliyordum. Gözyaşları etrafa saçılıyor. Ağıtlar ...
Evden çıkmayışımın altıncı günü. Ekmeğim çoktan bitti. Ne unum var, ne yumurtam. Sütüm de kalmadı. Aç değilim. Işıklar kararıyor, dünya yavaşlıyor. Kaburgala...
Her şey bulanık.
Anılar var bana ait olmayan.
Sahi, kimdim ben?
Bir yol görüyorum karanlık.
Evimi arıyorum, tanıdık bir yüz...
Nerede evimin yolu?
...
Bugün o gün. Birçoğumuzun ne zaman geleceğini merakla beklediği fakat hiç gelmeyecekmiş gibi pervasızca yaşamına devam ettiği gün. Ölüm günü. Aslında hep unu...
İçimde, beynimde, kalbimde. Bir sürü ölü var. Sanık sandalyesine birdenbire oturmuş tanık şaşkınlığı var içimde. Beklenmeyen olayların kıskacında, bu kadar m...
Karanlıkta seslendim size; hiç görmediniz, hiç duymadınız.
Körlüğünüzün en geçerli sebebiydi gece, duymamanız uzak düşüşündendi kalplerin.
Siz uyurdunuz, n...
Kayboldum yine her zamanki gibi. Yönümü şaştım, bak. Pusulamı yere düşürüp her şeyi bozdum aptal gibi. Bu benim sorunum olmalı, peki ya suçum muydu bu? Kimse...
Sabaha karşı telaşla çaldı telefon. Akşamdan kalma olduğu için henüz ayılamamıştı Semih. Yarı kapalı gözler ve hırıltılı bir sesle açtı telefonu. Duydukların...
Hep oradaydılar, hiç gitmediler
Bırakmadılar beni benimle
İzin vermediler yanlız kalayım kendimle
Ben yalnızlığa aşıktım
Yalnızlık benden nefret ettiği h...
Geçmişe özlem duyanlar olur, duyarım
Ben geçmişi sevmem, çöplük der kaçarım
Ben neye inandıysam ona güvenir, onunla yaşarım
Kafamın içine hapsolmuşum, sev...
Üzgünüm, bugün şiir yazamayacağım
Yoruldum bugün, erken kalktım
Kahvaltı yapamadım, morgdaydım
Dedemi gördüm, hareketsiz yatıyordu
Dokunmak istedim, yapa...
Bir araya gelişlerimizde içimizden fırlayıp çıkmak için sabırsızlanan sözlerimiz vardı eskiden. Herkes okunacak canlı bir kitap gibiydi. Merakla beklerdik bi...
Yalnız başına öğrendiklerini kimse öğretemez sana, sen de kimseye öğretemezsin. Unutma kimsenin senin aklına ihtiyacı yok, aynı şekilde senin de. Sen yalnız ...
İnsan insana iyi gelmeye çalışırdı. Ama en çok yara veren yine insandı. Yaşamın serpilişinden çöküşüne dek. Her söz gizli birer hançerdi, bilmezdik. Bilirdik...
Sıkışıp kalmışlığımızı düşünüyorum bazen. Bu his kalbimi kırıyor, ruhumu paramparça ediyor sanki. Bir adım dahi atamamak, o gücü aradığım hiçbir yerde bulama...
Şehir değişir
Mevsim değişir
İnsanlar değişir
Sandım ki ben değişirim.
Şehir değişti
Mevsim değişti
İnsanlar değişti
Pencere kenarı halim değişmedi
Y...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
