Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Ben uyuyordum. Uyumayı da pek sevmem aslında, hep vakit kaybı olduğunu düşünmüşümdür. Ama uyuyordum işte, keşke uyumasaydım.  

Ben uyuyordum, insanlar kıyam...

"Zaman ve dünya, para ve güç küçük ve sığ insanların elinde bulunacak her zaman, asıl insanların elinde ise hiçbir şey. Yalnızca ölüm."

Altı harf (6) Üç hece (3)

Ölüm sizi korkutuyor mu? Artık beni korkutmuyor, unutulacağımı bildiğim bir hayattan yok olmak... Evet gerçekten korkutmuyor. Diy...

Kapı eşiğinde kristal taşlarıyla ölü bir avize var

Son nefesinde adını söylemiş

Gecenin geç gelmesi bundan!

Kumandanın soluk tuşları ve basık tavan,

Belk...

Bugün, her şeyin son bulacağı günden önceki günün bir öncesi. Yaşamım, tüm anlamsızlığıyla var olmaya monoton bir şekilde devam ediyor. Benliğim bir zamanlar...

Acılarım bugün çoğalan bir bağırtıdır

Eğilir yaşamın nihayetine koşan kısrak gibi

Boynu kalın 

Sinirim biraz yatışır

Azalır ölüme duyduğum ilgi 

Ölüm ba...

Andy Weir'in ''Marslı'' romanını okuyanınız vardır mutlaka. Orada geçen şu cümle derinden etkilemişti beni: "İnsanlar ölümle yüzleştiklerinde, seslerini duyu...

Koşuyordu. Durmadan koşuyordu. Hafif yağan bir yağmur vardı o dışarı çıkarken. Şimdiyse iyiden iyiye bastırmıştı yağmur. Ama onun gitmesi, durmaması gerekiyo...

Bir hayat vurabilir insana sarılmaz yarası

Etmez vicdandan yenilen tokadın acısı

O lanet bakışların doğuşunda bir ayrılık söz konusu

Sevgiden, nefretten b...

Önünüzdeki birkaç dakika boyunca hiçbir şeye sahip olmadığınızı düşünün. Küçük yaşta babanızın annenizi gözlerinizin önünde bıçaklayarak öldürdüğünü düşünün....

ölümlü denizler var içimde

hayattan gemilerin yol aldığı

mürettebatı yarınlardan oluşan

koskocaman -bir- hayat filosu

ölüm her an ölüyor içimde

ölüm baz...

Ölünün yatacağı yer mezar.

Ben, içime gömüldüm.

Kimileri gökyüzüne yazılar yazar

Ben, yazdıklarımı içime gömdüm.

Öldüm, dirildim.

Gerçeklerden kaçanları...

Ellerinde boyalı mendillerle uğurladılar beni

Sessiz sinema oynardı bütün mahalle

Delice bir sevinçle anlatırdım

Bir sessizlik yakardı şu bağrımı da

Sust...

Sen ve ben gülümseyebiliriz, el ele tutuşalım.

Ama ne mümkündür sevinç bizim gibiler için?

Kaybolalım.

Yine de deneyelim,

Kalabalığın ortasından geçip gi...

Her yüzleştiğim kötülüğün ardından kendime döndüğüm yolları ezberliyorum ve gün geçtikçe daha sağlam basıyorum yere. Ezberlediğim, sapmayacağım; sağlam basma...

Bunu hep söylüyorum ama hayat ne kadar garip. Her şeye rağmen iyi, mutlu veya güçlü kalmaya çalışırken başına gelenler umudunu içinden öyle bir söküp atmayı ...

Atıl günlerin hedefindeyim.

Onlar mı yavaş geçiyor yoksa ben mi unutuyorum ömrün bir nefeslik kısalığını?

Ağır ağır yürüdüğüm bir çizgideyim.

Her geçen gü...

"Ölüm" ne acı ve hüzünlü bir kelime değil mi? Bazılarımız bu kelimeyi ilk gördüğü anda başlar duygulanmaya. Çünkü bilir ölümün hayattaki acı gerçeklerden bir...

Yine sessizsin bu gece. Hayır zaten gece yeterince sessiz, bir de sen susunca hepten çekilmez oluyor. Tamam tamam, sessizliği sevdiğimi biliyorsun, anladık a...

Ellerimde bir kalem var. Sonu görünür bir yolu gözler gibi durgun, her an yitip gidecekmiş gibi eğreti.

Güçlükle satırlara denk getirdiğim kalemin ucu hiçbi...

Uçsuz bucaksız gibi duran tarlaların üzerinde yeni sararan buğday başakları salınıyordu. Rüzgâr sabahın bu ilk saatlerinde, güneş henüz yeni yeni belli ederk...

İnsan, üstü açık halde bile uykuya gömülebiliyor. Öyle bir çekim gücü, öyle bir alaca karanlık... Boşuna demiyorlar uyku ve ölüm kardeştir diye. Küçük kardeş...