Osman

Arno Gruen

26 Mayıs 1923'te Berlin'de doğdu. 1936 yılında ABD'ye göç edip aynı ülkede 1961 yılında Teodor Reik öğrencisi olarak psika­nalist unvanını almaya...

1. Karşı çıkmak istediğim evler, koltuklar, halılar, müzikler, öğretmenler var. Karşı çıkmak istediğim kurallar var.

Bir haykırış!

Küçük dünyanız sizin ols...

Not: Bu bir otobiyografi denemesinin denemesidir.

“Yaşamlarımızın yazarı olmakta özgürüz ama tam olarak nasıl yaşamlar “yazmak” istediğimizi bilmiyoruz....

ışık; güneş’ten, ay’dan ya da aydınlatma araçlarından yayılan, nesneleri ve renkleri görmeyi sağlayan fiziksel erke.

erke ise güç bir anlamda ya da enerji… ...

Kendini bilmez bir güruh tarafından 

Hayatı yokuşa sürülmüş

Ama kalbinin derinlerinden 

Umudu koparılamamış

Buruk gülümsemeyle bir kadın gibi

Sağlam ...

Yüreğimi sürgüledim,

Giderim, yeter bana -kimsesizliğim-

Aklımı devşirdim,

Sezerim, kalır bana -hissizliğim-

Ruhumu eledim,

Serdim, yoksul bene -teki...

Perdeleri açık evlerde

Pis burunlu çocukların

Babalarından sakladıkları floresanla

Bin kesikle ve

Tırnak etlerimin şeytanın yeni ürünü olmasıyla övündüm
...

sen söyle

anılarımın kardeşi 

söyle ey

bileklerimden düşen damla

neyle ölçülür bir hayatın değeri

yara izlerinden başka

bir bayrak çekildi göğe

göğsüm...

gitmeyi bilmeyenler demiştim içimden sana

gitmeyi bilmeyenler, körfezlerde savrulan kopuk ayaklar gibi kalacak sonunda

ben sonunda kopuk bir ayak kalacağım...

Hava soğuk

sen de küçük olmalısın

Omuzlarındaki kar tanesi değil, katar katar yük

Kulakların çınlıyor şimdi:

sakın başını eğme!

Oysa yıllardır bükük

ka...

kalbindeki şark meselini ellerimle çözecektim

seni tutup kollarından hicaz’a götürecektim

belimi büken, saçımı ağartan bu tutsaklığın hesabını

beni hür ya...

Sararmış bir tablodan ibarettir fotoğrafım şimdi

Elleriyle avuçlarımın içini kaşır

Zengin olacağını sanırım

Bir beklentiden yitik bir umuttan

Yokladığım ...

Şimdi, bugünün tam olarak on beş dakika sonra bitecek olan caddesinde

Pek az zamanı kaldığı Depersonalizasyon yaşadığım, bombok bir uçuşun ironik yanları:...

                                                       “…Belki yer yüzündeki insan sayısı kadar

                                                           ...

Geçen işte uyandım ben, kalktım dedim bi’ elimi yüzümü yıkayayım. Lavaboya girdim aynaya bir baktım böyle salak saçma yerlerde sivilceler çıkmış, nasıl canım...

"insan bazen duygularını aptallık derecesine vardırır da yolunu şaşırır ya, öyle bir şey..."

Barda kimse kalmadı. Uzun upuzun bir günün sonrası öyle bir yorgunluk düştü ki şehrin üstüne tüm ağır sesler kesildi birden. O kafa patlatan kargaşalar yerin...

ama ilahi bir parmaklar bütünü içimden fışkıran ama gıdıklanıyor örümcek ağları kafamda ve fakat uğultulu adımlarla yürüyorum kendimi yalpalayarak

kulp takm...

Bu satırları yazmadan önce kaybolan benliğe bir yolculuk gerçekleştirdim. Onu hala daha arıyorum ama onun içimde olduğunu biliyorum. Bana yakın bir o kadar d...