Edebiyat > Günlük
Bu alanda, günlük adı altında ürettiğiniz metinleri paylaşabilirsiniz.
Yoğun bir ateşin içinde ömrüm ve bu ateş beni daima pişirmesi gerekirken kül edecekmiş gibi bir izlenim vermekte. Ateşi körükleyenler, ben ve çevremde buluna...
Andy Weir'in ''Marslı'' romanını okuyanınız vardır mutlaka. Orada geçen şu cümle derinden etkilemişti beni: "İnsanlar ölümle yüzleştiklerinde, seslerini duyu...
Buca'da, Halkbank'ın önünde bankaya bir an evvel girme telaşı ve epeydir ayakta beklemenin yorgunluğu ile gerilmiş bir kuyruğun içindeyim. Önümde yirmi beş v...
Var mıyız belki biraz çokça eksik, sefil bir darağacı gibi uzun ve yelkensiz.
Tütmekteyiz bacası odunlarla tüten garip bir kuzine gibi, her yanı virane kerp...
Yine sabahın ilk ışıklarıyla seni biriktirmeye başladım. Sesin çalındı kulağıma ve sesini çaldım. Gülüşün düştü gönlüme, uçmasına izin vermedim. Gözlerin gel...
Neyden ve kimden kaçtığımı bilmeden, bir sonraki trene tahammülüm olmadan koşuyorum bugün. Yalandan gülüşler atıyorum ilk canı yanan benmişim gibi. İlk kez a...
Kendimi bildim bileli günlük tutarım. Hiçbirini saklamadım, neden bilmiyorum. Belki geçmişi hatırlamayı sevmediğimden. Fakat yaşım yirmi yediye yaklaştığında...
Anne düşündüm de
Ne kadar ayrı kaldık uzun süre
Özlem duymak için mesafelere ihtiyacım yokmuş
Bunu öğrendim dün gece
Ben seninleyken de özlermişim seni
...
1- İnsanın geçmişiyle yaşamasının sebebi, o tek travmanın doğurduğu kıvılcımlardır. Hayatın bedbaht ilerleyişi, insanın ardındaki tek acıdan ziyade, o acının...
Anam, üşümeyelim diye kışın, salonda banyo yaptırırdı bizi. Banyo günümüz cumartesiydi. Anam, salonun ortasına bir bez serer, üzerine bakır leğeni oturtur ve...
İnsan düşüncelerini ifade edebilince ya da birisi tarafından ifade edilebildiğini görünce mutlu oluyor ya! Seviyorum bu mutluluğu. Çünkü tarif edemediğinde k...
Spil Dağı'na çıktık bugün. Galiba mutlu olmak için çıkıyorum dağlara. Belki, mutluluğun da ötesine geçmek için.
Spil Dağı'nın tepesinde, At Alanı denilen bi...
Bu dünya neyin peşinde koşmakta? Onca çocuk ölürken neyin peşinde koşmaktayız? Yangınların içinde veyahut buz gibi soğuktan ölen çocuklar varken ne yapıyoruz...
Her şeyi bu kadar kişiselleştirmeyi tahminen ne zaman bırakırım acaba? İçine sığındığım küçücük dünyamda bile pürüzlü durumlar oluşması paranoyalarımı tetikl...
Hayaletler şehrinde en küçük hayalet
Hiç bulunamayacak bu şehirde
Herkes geçip gidecek, ezecek onu
Haddini bilmeyen şu şehirlerde
Kimler fark edilmeden g...
Biz seninle çocukluk arkadaşıydık ama senin yine de bir hayalî arkadaşın vardı. Hastayım deyip bahçeye çıkmadığın her an gizlendiğin yorganın altında onunla ...
Kyamet... Her şeyin yok oluşu... Bu, bu zamana dek böyle düşünülmüştür bence. Acaba farklı düşünen olmuş mudur? Ben biraz kendi teorimden bahsetmek istiyorum...
İstanbul'un Ataşehir ilçesinde 2+1 bir öğrenci evinin küçük odasında yaşıyorum. Odam aşağı yukarı 8-10 metrekare arası. Okulun yurdundan çıkmam gerektiği zam...
Annemin amcası Murat dede rahmetli olmuştu. Galiba lise yıllarındaydım. Vefatından birkaç hafta sonra mezarına gitmiştik; ben, annem ve Murat dedenin eşi Cic...
Çocukken tırnaklarımı anam keserdi. Başkasını bilmiyorum ama çocukluğumda en mutlu, en gamsız olduğum anlar bunlardı galiba. Düşününce gözümün önüne geliyor ...
Çok yönlü zamansızlıklarda süzülen bedenim yaşamın telaşından her geçen gün bir adım daha geri kalıyordu. Ruhum kenetlendiği çıkmaz sokaklarda bir başına gez...
İyi misin diye sormayacağım. Çünkü buna cevap vermenin senin için ne kadar zor olduğunu biliyorum.
Sana güzel haberlerim var öncelikle.
Sayende kendimi, ha...
Bir deli rüzgardı seni sevmek, tayfundu. Senden öncesi bir arayış, senden sonrası hep bir kaçıştı. Sen ise... Sen ise bir esmer sevda. Bir iyiysek beş kötüyd...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok