Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.
Karmaşa…
Kargaşa…
İki kardeş sözcük. Bu kardeşlik gerçekte hangi sembolü temsil ediyor bilmiyorum, belki Habil ve Kabil'dir. Ne de olsa biri birini a...
Dünyamın efendisiydim ben de bir zamanlar. Dünyam bana ait, tapu falan istemez sanardım. Nereden bileyim ki bana dünya verenlerin aslında benim olması için d...
Onlara, iki kelimeye bakıp keşke isim olarak kalsalardı diyorum. Bir uyanınca bir de uyumadan önce. İlacım, ümidin umudu bıçaklaması. Umudun, ümit ölene kada...
Ruhum karmaşalar içinde. Teselli diye sığındığım mabet daha da hüzne boğuyor beni. Akıtmadığım gözyaşı içimi yakıyor. Yaslandığım duvar başıma yıkılıyor. Ner...
Kime, neye baksam geçmişin izlerini görüyorum. Geçmişe dönmek isteyen insanlar, mekânlar ve daha nicesi. Zaman geçtikçe, yaş aldıkça insan sıkılıyor günümüz ...
Sanırım bu yazının ne başı olacak ne de sonu, ancak parmaklarım tuşlara vurduğu kadar yaşayacağım.
Yani ufukta görünen beyaz bulutların üstümüze gele gele g...
Tanrı olmak Tanrı gibi hissetmekten geçer. Ve onun gibi hissetmek istiyorsanız onun gibi düşünmeniz gerekir. Bunu yaşamının en kolay yolu, sonucunu bildiğini...
Her şey kendi durağanlığında fazlasıyla ürkünçtü. İnsanlar nefes alıyor ama yaşamıyorlardı. Gözlerde kasvetli bir bekleyiş vardı. Kimileri ölümü bekliyordu, ...
aile kavramı ve evlilik kurumuyla ilgili ciddi sıkıntılarım var. sırf aynı genleri taşıyor diye birden fazla insanın uzun yıllar boyunca birlikte yaşayıp ben...
Bazı geceler anneme ya da babama sinirlenip çekiliyorum evdeki herhangi bir odaya, yalnız kalabileceğim herhangi bir yere, neresi olduğu fark etmez. Düşünüyo...
Dil dediğimiz tümce başta insanlara hafif gelebilir. Anadil dediğimizde ise bir üst seviye statüyü kapladığını az çok hissedebiliriz. Ama bu yazdığımı okuyun...
Bazen susarsın. Bazen susmak gerekir çünkü. Her şeyi bakışlara gizlersin, her şeyi zihne saklarsın. Sadece bazen susarsın. “Susmak” ne ilginç bir kelimedir. ...
Anladım 4. Kattan aşağıya bakarken ölümümü. Ben ne tanrıya ne de başkasına izin verecektim, kendim, düşüncelerimin ve bedenimin katili olacaktım. Uzun süredi...
Birilerine bir şey anlatmak istemiyorum. Sadece bazen ruhum beni dışarıdan izlemek ve susmak istiyor. İçimde kaybolmaya ihtiyacım var. Çünkü her kayboluş ken...
Liseye ilk başladığım zamanlarda devamlı olarak aklıma düşen bir hayal vardı. Nerede olduğum hiç fark etmez; okulda, serviste, evde... Başka yere gittiğim de...
Umutsuz bakıyorum bazen her şeye. Sanki ne kadar okusam da, yazsam da bir anlam ifade etmeyecek hiç kimse için. Bunlar benim çırpınışlarım. Benim sessiz çığl...
Deliliğe meyil insan ruhunun derinliklerinde var. Ruhumuz katman katman; acı, hüzün, neşe ve bilumum duygunun en altında kalmış, orada ezilmiş, artık unuttuğ...
Her insanın bir hikayesi olmalı derdi dedem.
Hatta öyle hikayeleri olmalı ki baştan başa edebiyat kokmalı insan. Şiirlerle çevirmeli dört bir yanını. Güzel ...
Yıllardır içimdeki boşluğu yontuyorum, en ünlü heykeltıraşı dahi özendirecek ustalıkla. Oysa aynada gördüğüm hiçlikten öte eserim yok benim. Hiçlik... Yok-lu...
Merhaba, bugün kendim ile anlam üzerine konuşacağım. Hayatta her şeye verilecek bir anlamım olduğunu, içinde bulunduğum durumu bir bu kadar da anlamsız buldu...
Tüm düğümlerin çözüleceği günün hayaliyle yaşıyorum. Tüm hayallerimi bu kümenin elemanı yapıyor ve hepsini halının altına süpürüyorum. Tek ve en büyük gaye.....
vefat eden birinin kokusunu saklayabilsek keşke.
bir şişede veyahut içimizde. en derinimizde... keşke bir şeyi koklarken kokusu kaybolur mu diye düşünmesek....
Bakıyorum da herkes öyle ya da böyle bulmuş yolunu. Bir ben olduğum yerde sayıyorum her gün. Her gün şu tekli koltukta hayat gayemin bana gelmesini bekliyoru...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
